بررسی آزمایشگاهی تاثیر جت مستغرق در بستر موج‌دار با مقطع واگرای تدریجی بر خصوصیات پرش هیدرولیکی نامتقارن

Abstract

span style=font-size:11ptspan style=line-height:normalspan style=direction:rtlspan style=unicode-bidi:embedspan style=font-family:Calibri,sans-serifspan lang=FA style=font-size:12.0ptspan style=background:whitespan b= lotus= style=font-family:span style=color:blackیکی از معروف‌ترین پدیده‌های‌هیدرولیکی برای کاهش انرژی جریان، پرش‌ هیدرولیکی می‌باشد که در پایین‌دست سرریز سدها در مقاطع رودخانه‌ها و سازه‌های تاسیس‌شده در کانال‌های آبیاری و‌ زهکشی به‌کار می‌رود. کنترل و کاهش انرژی جنبشی حاصل از این پدیده در فواصل کمتر از محل تشکیل اهمیت فراوانی دارد. از نمونه سازه‌های استهلاک می‌توان به زبری بستر و احداث حوضچه‌های آرامش و ایجاد واگرایی اشاره کرد اما باید گفت که موجب نوسان فشار شده و سبب آسیب رسیدن به بستر کانال و رودخانه می‌شود. وجود جت مقابل بصورت مستغرق می‌تواند این نوسان فشار را کاهش دهد و جریان را در پایین‌دست به زیربحرانی تغییر دهد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی وجود سیستم جت مستغرق بر ویژگی پرش هیدرولیکی نامتقارن در بستر موج‌دار بوده‌است تا بتوان این پدیده را کنترل کرد و از ایمنی سازه‌ها و بستر در پایین‌دست اطمینان حاصل نمود. بدین جهت آزمایش‌ها در یک فلوم با سرریز اوجی ثابت با محدوده دبی اصلی 26 الی 67 لیتربرثانیه و 3 دبی جت مستغرق متقابل انجام گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که بستر موج‌دار در محدوده مقطع واگرای تدریجی، طول پرش را نسبت به عدم وجود آن کاهش داده و تغییرات عمق جریان نیز کمتر شده‌است. همچنین، تاثیر جت مقابل به شکل مستغرق، این روند را بهبود بخشید؛ بطوریکه استهلاک انرژی بطور میانگین 25 الی 30 درصد و طول پرش، تا 50 درصد کاهش یافت. لذا نقش موثر این ترکیب سیستم جت و بستر موج‌دار پیوسته نشان داده‌شد./span/span/span/spanspan dir=LTR style=font-size:12.0ptspan style=background:whitespan style=font-family:Times New Roman,serif/span/span/span/span/span/span/span/spanbr nbsp;