نمایش مختصر رکورد

اثربخشی آموزش والدگری مثبت بر ناگویی هیجانی و خودکنترلی کودکان دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شده

dc.contributor.authorقائنی حصاروییه, مهنوشfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی پور, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1403-04-19T06:30:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-07-09T06:30:23Z
dc.date.available1403-04-19T06:30:23Zfa_IR
dc.date.available2024-07-09T06:30:23Z
dc.date.issued2024-03-20en_US
dc.date.issued1403-01-01fa_IR
dc.date.submitted2021-02-26en_US
dc.date.submitted1399-12-08fa_IR
dc.identifier.citationقائنی حصاروییه, مهنوش, محمدی پور, محمد. (1403). اثربخشی آموزش والدگری مثبت بر ناگویی هیجانی و خودکنترلی کودکان دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شده. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد, 67(2)doi: 10.22038/mjms.2022.55923.3262fa_IR
dc.identifier.issn1735-4013
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2022.55923.3262
dc.identifier.urihttps://mjms.mums.ac.ir/article_24372.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1087777
dc.description.abstractزمینه و هدف: اختلال رفتاری برونی‌سازی شده از آن دست اختلالاتی است که فرایند رفتار اجتماعی و سلامت روان‌شناختی و هیجانی کودکان را مختل می‌کند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری مثبت بر ناگویی هیجانی و خودکنترلی کودکان دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شده انجام گرفت.روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کودکان پسر دوره دبستان دارای اختلال رفتاری برونی‌سازی شده شهر مشهد در سال تحصیلی 99-1398 بود. در این پژوهش 30 کودک پسر دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شده با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 کودک). والدین گروه آزمایش مداخله آموزش والدگری مثبت را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. این در حالی بود که والدین حاضر در گروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکردند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سیاهه رفتاری کودکان و نوجوانان (آخنباخ و رسکورلا، 2001)، پرسشنامه ناگویی هیجانی کودکان (ریف و همکاران، 2006) و پرسشنامه‌ خودکنترلی کودکان (کندال و ویلکاکس، 1979) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس توسط نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت بر ناگویی هیجانی و خودکنترلی کودکان دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شده تاثیر معنادار دارد (001/0>p). بدین صورت که این مداخله توانسته منجر به کاهش ناگویی هیجانی و بهبود خودکنترلی این کودکان شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofmedical journal of mashhad university of medical sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2022.55923.3262
dc.subjectاختلال رفتار برونی‌سازی شدهfa_IR
dc.subjectآموزش والدگری مثبتfa_IR
dc.subjectناگویی هیجانیfa_IR
dc.subjectخودکنترلیfa_IR
dc.subjectروانپزشکیfa_IR
dc.titleاثربخشی آموزش والدگری مثبت بر ناگویی هیجانی و خودکنترلی کودکان دارای اختلال رفتار برونی‌سازی شدهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، بجنورد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume67
dc.citation.issue2
nlai.contributor.orcid0000-0002-8515-6105


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد