نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصمدی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorبحرینیان, سید عبدالمجیدfa_IR
dc.contributor.authorرازجویان, کتایونfa_IR
dc.contributor.authorشهابی زاده, فاطمهfa_IR
dc.date.accessioned1403-04-19T06:30:01Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-07-09T06:30:01Z
dc.date.available1403-04-19T06:30:01Zfa_IR
dc.date.available2024-07-09T06:30:01Z
dc.date.issued2024-03-20en_US
dc.date.issued1403-01-01fa_IR
dc.date.submitted2024-05-11en_US
dc.date.submitted1403-02-22fa_IR
dc.identifier.citationصمدی, فاطمه, بحرینیان, سید عبدالمجید, رازجویان, کتایون, شهابی زاده, فاطمه. (1403). مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی بر رفتارهای خودآسیب‌رسان و خودانتقادی نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد, 67(2)doi: 10.22038/mjms.2024.24251fa_IR
dc.identifier.issn1735-4013
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2024.24251
dc.identifier.urihttps://mjms.mums.ac.ir/article_24251.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1087766
dc.description.abstractمقدمه: رفتارهای خودآسیب رسان و خودانتقادی به عنوان متغیرهای اساسی نقش مهمی در اختلال دوقطبی ایفا می‌کنند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی بر خودانتقادی ورفتارهای خودآسیب‌رسان نوجوانان 12- 18 سال مبتلا به اختلال دوقطبی بود.روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ا جامعه پژوهش شامل نوجوانان 12- 18 سال مبتلا به اختلال دوقطبی شهر تهران در سال 1400 بودند که از این جامعه به روش نمونه‌گیری هدفمند از بین بیمارستان امام حسین تهران، مطب سعادت آباد و مطب قایم شهر و بر اساس مصاحبه بالینی ساختار یافته، تعداد 60 نوجوان انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل هر گروه 20 نوجوان (آزمایش اول: رفتاردرمانی دیالکتیکی)، (آزمایش دوم: درمان فعال‌ساز رفتاری) و گروه کنترل جایگرین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه رفتارهای خودآسیب‌رسان کلونسکی و گلن (2009) و پرسشنامه خودانتقادی تامپسون و زوراف (2004) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش آماری تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 و با نرم افزار SPSS.21 انجام شد.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان فعال‌ساز رفتاری و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودانتقادی و رفتارهای خودآسیب-رسان تأثیر دارد و باعث کاهش خودانتقادی و رفتارهای خودآسیب‌رسان شده است. نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی تأثیر بیشتری نسبت به درمان فعال‌ساز رفتاری بر خودانتقادی و رفتارهای خودآسیب‌رسان در نوجوانان دارای اختلال دوقطبی دارد (05/0>P).نتیجه‌گیری: درمان فعال ساز رفتاری و رفتاردرمانی دیالکتیکی نقش مهمی در کاهش خودانتقادیfa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofmedical journal of mashhad university of medical sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2024.24251
dc.subjectاختلال دوقطبیfa_IR
dc.subjectخودانتقادیfa_IR
dc.subjectدرمان فعال ساز رفتاریfa_IR
dc.subjectرفتار درمانی دیالکتیکیfa_IR
dc.subjectرفتارهای خودآسیب‌رسانfa_IR
dc.titleمقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی بر رفتارهای خودآسیب‌رسان و خودانتقادی نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی ، بیرجند، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران(نویسنده مسئول)fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار روانپزشکی کودک و نوجوان، دپارتمان روانپزشکی، بیمارستان امام حسین، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.fa_IR
dc.citation.volume67
dc.citation.issue2
nlai.contributor.orcid0000-0002-9484-5586
nlai.contributor.orcid1459-1896-3587-4874
nlai.contributor.orcid0000-0001-5309-9516


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد