مقایسه اثر استامینوفن با ایبوپروفن در درمان مجرای شریانی باز در نوزادان بستری در بیمارستان‌های آموزشی شهر خرم‌آباد از سال 1396 تا 1400: یک مطالعه گذشته‌نگر

Abstract

مقدمه: با توجه به عوارض احتمالی مجرای شریانی پایدار (PDA)، درمان PDA با توجه به نظر پزشک معالج ضروری خواهد بود. می‌توان از درمان دارویی یا جراحی استفاده کرد. در سال‌های اخیر، استامینوفن به عنوان دارویی با عوارض جانبی بالقوه کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر استامینوفن با ایبوپروفن در مجرای شریانی باز در نوزادان بستری در بیمارستان‌های آموزشی شهر خرم آباد بود. مواد و روش ­ها: در مطالعه همگروهی گذشته ­نگر 28 نوزاد وارد مطالعه شدند. داده‌های مورد نیاز با مطالعه پرونده بیماران جمع آوری شد. PDA در نوزادان با اکوکاردیوگرافی اولیه توسط پزشک معالج تشخیص داده شد. 12 نوزاد با ایبوپروفن و 16 نوزاد با استامینوفن درمان شدند. پس از اتمام دوره درمان، پزشک متخصص اکوکاردیوگرافی برای بررسی بسته شدن PDA انجام داد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 24 و شاخص‌های توصیفی میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد، آزمون دقیق فیشر و من-ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها: در این مطالعه فراوانی نوزادان پسر مبتلا با نوزادان دختر مبتلا یکسان و در هر گروه معادل 14 مورد (50 درصد) بوده است. در گروه استامینوفن میانگین وزن نوزادان 49/918 ±25/2831 گرم و در گروه ایبوپروفن 9/868 ±5/2241 گرم بود. تمامی نوزادان هر دو گروه تحت درمان قرار گرفتند و 23 نوزاد با درمان 3 روزه و 5 نوزاد با درمان 5 روزه بهبود یافتند. هیچ عارضه قابل توجهی در بین بیماران مشاهده نشد. بحث و نتیجه ­گیری: اثر استامینوفن بر بسته شدن PDA مشابه اثر ایبوپروفن بود. نیاز به درمان 5 روزه در گروه استامینوفن بیشتر بود، اما عوارض جانبی قابل توجهی در هیچ یک از نوزادان گزارش نشد. طبق این مطالعه، استامینوفن می‌تواند جایگزین خوبی برای ایبوپروفن در درمان PDA باشد.