مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی شناختی- رفتاری و زوج‌درمانی هیجان‌محور بر دلزدگی زناشویی زوجین با طلاق عاطفی

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به ارزش نهاد خانواده، باید به ‌مشکلات زوجین توجه ویژه‌ای شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی شناختی- رفتاری و زوج‌درمانی هیجان‌‌محور بر دلزدگی زناشویی زوجین با طلاق عاطفی صورت گرفت. روش بررسی: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زوجین مراجعه‌کننده به‌مراکز مشاوره تبریز در سال 1400 تشکیل دادند. 54 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند (هر گروه 9 زوج). گروه‌های آزمایشی، درمان مختص گروه خود را به ‌ترتیب در 8 و 10 جلسه دریافت کردند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های دلزدگی زناشویی پاینز و طلاق عاطفی گاتمن بودند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار متغیر دلزدگی زناشویی در گروه زوج‌درمانی شناختی- رفتاری 68/10±44/108، در گروه زوج‌درمانی هیجان‌‌محور 18/12±11/108، و در گروه کنترل 08/8±39/108 بود (05/0<P). هر دو درمان در مقایسه با گروه کنترل، دلزدگی زناشویی زوجین را در پس‌آزمون کاهش دادند (001/0>P). تأثیر درمان‌ها بر دلزدگی زناشویی زوجین در مرحله پس‌آزمون یکسان بود (05/0<P). نتیجه­گیری: به‌نظر می‌رسد زوج‌درمانی شناختی- رفتاری و زوج‌درمانی هیجان‌‌محور می‌توانند سبب کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شوند، از این‏رو احتمالاً می‏توانند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود روابط زوجین باشند.