مقایسه‌ی دیادوکوکینزیس دهانی در دو و سه‌هجایی‌های متشکل از همخوان و واکه‌ی /a/ با دو و سه‌هجایی‌های متشکل از همخوان و واکه‌ی /u/ در کودکان هفت تا نه‌ساله در کرمانشاه

Abstract

سابقه و هدف: تکالیف دیادوکوکینزیس به‌عنوان جزء سنتی ارزیابی حرکتی گفتار، شاخصی برای ارزیابی مهارت‌های حرکتی دهانی است. در این مطالعه، هدف کمک به تعیین معیاری برای ارزیابی سرعت حرکات متوالی توسط تعیین دیادوکوکینزیس در کودکان طبیعی هفت تا نه‌ساله بود. همچنین، با ایجاد تکالیف هجایی متشکل از واکه‌ی بسته و باز، امکان مقایسه‌ی سرعت تولید در شرایط حرکتی متقابل به وجود آمد. مواد و روش‌‌ها: در مطالعه‌ی توصیفی‌تحلیلی حاضر که به روش مقطعی در سال 1396انجام پذیرفت، 210 دانش‌آموز هفت تا نه‌ساله در سه گروه سنی هفت، هشت و نه از دبستان‌های شهرستان کرمانشاه به‌طور تصادفی انتخاب شدند. دانش‌آموزان باید 15 بار ساختارهای دوهجایی و 10 بار ساختارهای سه‌هجایی متشکل از همخوان و واکه‌ی /a/ و نیز واکه‌ی /u/ را برای تعیین مدت‌زمان آن، تکرار می‌کردند. یافته‌ها: سرعت تولید دوهجایی /pata/ از /putu/ و /paka/ از / puku/ با 0/002 = P به‌طور معنی‌داری بیشتر بود. درصورتی‌که در دوهجایی /taka/ و /tuku/ با 0/09 =P و سه‌هجایی /pataka/ و /putuku/ با 0/11 =P اختلاف میانگین دیادوکوکینزیس معنادار نبود؛ بنابراین، واکه‌ی /a/ در برخی ترکیبات هجایی، موجب افزایش توانایی دیادوکوکینزیس شده و در برخی ترکیبات دیگر، اثری نداشته است. نتیجه‌گیری: با افزایش سن، توانایی تولید سریع و بادقت دو و سه‌هجایی‌ها افزایش می‌یابد. استفاده از واکه‌ی /a/ نسبت به واکه‌ی /u/ در برخی ترکیبات هجایی، موجب افزایش سرعت دیادوکوکینزیس شده و در برخی ترکیبات هجایی، اثری نداشته است