بررسی کیفیت زندگی کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال بیش فعالی –کم توجهی در طی پاندمی کووید 19 مراجعه کننده به بیمارستان کارگرنژاد کاشان در سال 1401

Abstract

سابقه وهدف : اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رفتاری در بین کودکان است که تأثیر منفی بر طیف وسیعی از جنبه ها از جمله توانایی یادگیری، روابط بین فردی، عزت نفس و احساسات دارد. پس از طغیان کووید-19 مدارس تعطیل شدند و در نتیجه آن کودکان در خانه ها ماندند. که این مسئله کودکان مبتلا به ADHD را با چالش های قابل توجهی مواجه کرد. لذا این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال بیش فعالی –کم توجهی در طول پاندمی کووید -19انجام شد . مواد و روشها : در مطالعه‌ی مقطعی حاضر، تعداد 54 کودک مبتلا به ADHD در درمانگاه بیمارستان کارگرنژاد کاشان در سال 1401 وارد مطالعه شدند . در این مطالعه از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی pedsQL استفاده شد کودکان در چهار حوزه عملکری شامل؛ جسمانی، عاطفی، اجتماعی و تحصیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند و نمره کل به عنوان شاخص کیفیت زندگی محسوب شد. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSSپردازش و با آزمونهای آماری فیشر و کای اسکوئر تجزیه تحلیل شدند . یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 1.43 ± 9.15 سال بود. دراین مطالعه بیشترین نمره در هر زیر گروه مختص به عملکرد اجتماعی با نمره 100 و کمترین نمره ثبت شده مرتبط با زیرگروه عملکرد اجتماعی با نمره 5 می باشد. عملکرد جسمانی کودکان با میانگین 15.08 ± 74.48 بالاترین عملکرد را ثبت کرده است و در مقابل عملکرد تحصیلی با میانگین 15.17 ± 53.33 ضعیف ترین عملکرد در این کودکان می باشد. در میان بررسی نتایج پرسشنامه و خصوصیات دموگرافیک، از میان زیر گروه های مورد بررسی، میان عملکرد تحصیلی و جنسیت رابطه معنادار دیده می شود(0.04=p). و در ارتباط با تحصیلات والدین به نظر می رسد با افزایش سطح تحصیلات پدر و مادر کیفیت زندگی این کودکان افت می کند. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه ، با افزایش تحصیلات والدین سطح کیفیت زندگی کودکان افت بیشتری داشت لذا موضوع رسیدگی به این امر و اهمیت این مساله در خصوص وضعیت مراقبت از این کودکان و میزان ارتباط موثر والدین با ایشان بسیار ضروری به نظر می رسد .