نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسین زاده, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorعباسی دلوئی, آسیهfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, سید علیfa_IR
dc.contributor.authorعبدی, احمدfa_IR
dc.date.accessioned1402-11-06T08:41:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-01-26T08:41:56Z
dc.date.available1402-11-06T08:41:55Zfa_IR
dc.date.available2024-01-26T08:41:56Z
dc.date.issued2023-12-01en_US
dc.date.issued1402-09-10fa_IR
dc.identifier.citationحسین زاده, مرتضی, عباسی دلوئی, آسیه, حسینی, سید علی, عبدی, احمد. (1402). اثر ۸ هفته تمرین هوازی و مکمل سیر بر PGC1-a و TFAM در بافت مغز موش های صحرایی سالمند پارکینسونی شده با رزرپین. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 27(6), 3-3.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-4979-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1068663
dc.description.abstractمقدمه: بیماری پارکینسون یک اختلال تخریب نورونی است که به وسیله نقص رفتاری، شناختی و بیوشیمیایی می شود. با توجه به اثرات مطلوب ورزش و گیاهان دارویی بر سیستم عصبی، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی (AT) همراه با مکمل دهی سیر (G) بر نشانگر های بیوژنژ میتوکندریایی بافت مغز در موش های صحرایی سالمند پارکینسونی شده با رزرپین (Res) بود. روش­ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو-داولی پارکینسونی شده mg/kg 2 رزرپین (Res) به گروه­های (1) Res، (2) AT، (3) مکمل سیر (G) و (4) AT+G تقسیم شدند. جهت بررسی اثرات Res بر متغیر­ها تعداد 8 سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. تمرین هوازی به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه مدت 15-48 دقیقه با سرعت 10-24 متر بر دقیقه انجام شد. مکمل سیر نیز روزانه mg/kg 500 به صورت خوراکی مصرف شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون آنالیز واریانس یک­راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥P).  نتایج: مقادیر PGC1-a  گروه های G (003/0=P)، AT (001/0=P) و AT+G (001/0=P) به طور معنی داری بیشتر از گروه Res بود. همچنین در گروه AT+G به طور معنی داری بیشتر از گروه G بود (001/0=P).مقادیر TFAM  در گروه های AT (005/0=P) و AT+G (001/0=P) به طور معنی داری بیشتر از گروه Res بود. همچنین در گروه AT+G به طور معنی داری بیشتر از گروه های G (001/0=P) و AT (001/0=P) بود. نتیجه­ گیری: ترکیب تمرین و مکمل سیر ممکن است اثرات افزایشی یا هم افزایی بر سلامت و عملکرد میتوکندری در بیماری پارکینسون داشته باشد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectمکمل سیرfa_IR
dc.subjectPGC1-afa_IR
dc.subjectTFAMfa_IR
dc.subjectمغزfa_IR
dc.subjectپارکینسونfa_IR
dc.subjectmedicinefa_IR
dc.subjectparaclinicfa_IR
dc.titleاثر ۸ هفته تمرین هوازی و مکمل سیر بر PGC1-a و TFAM در بافت مغز موش های صحرایی سالمند پارکینسونی شده با رزرپینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مروردشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue6
dc.citation.spage3
dc.citation.epage3


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد