ارزیابی تأثیر مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود سبک‌های فرزندپروری در والدین کودکان ADHD

Abstract

زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه و فزون­کنشی شایع­ترین اختلال عصبی رفتاری دوره کودکی است که نقش خانواده به عنوان اولین محیط آموزشی در ایجاد و یا عدم ایجاد اختلالات رفتاری، پیدایش بیماری­ها و اختلالات روانی انکارناپذیر است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود سبک­های فرزند پروری در والدین کودکان بیش­فعال نقص توجه بود. روش کار: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­آماری این پژوهش را کلیه مادرانی با کودکان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک­های روان­درمانی مشهد در سال 1396-97، تشکیل دادند. از این جامعه، تعداد 30 مادر کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بصورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. آزمودنی­ها در ابتدا به پرسشنامه سبک­های فرزند پروری دیانا بامریند (1972) پاسخ دادند (پیش آزمون) سپس گروه آزمایش تحت 9 جلسه ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس کابات و زین (2004) قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکردند. در انتها هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. اطلاعات گردآوری شده با آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر سبک­های فرزندپروری مادران تاثیر دارد و باعث افزایش سبک سهلگیرانه و مقتدرانه و کاهش سبک مستبدانه در آنها شده است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان نتیجه گرفت مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود سبک­های فرزند پروری والدین کودکان ADHD موثر است.