مقایسه اثربخشی روش یکپارچگی حسی و روش سازماندهی مجدد اعصاب مرکزی بر توانایی نگهداری ذهنی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص

Abstract

زمینه و هدف: اختلال یادگیری، اختلالی عصبی رشدی در کودکان که به علت عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد و بر عملکرد مغز در حیطه‌های درک و پردازش اطلاعات کلامی و غیرکلامی تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین شناسایی روش­های مداخله­ای تعیین کننده در این حوزه دارای اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش یکپارچگی حسی و روش سازمان‌دهی مجدد اعصاب مرکزی بر نگهداری ذهنی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بود.

روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص مراجعه‌کننده به مراکز اختلال یادگیری شهرستان رفسنجان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که تعداد 90 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه یکپارچگی حسی، سازمان‌دهی مجدد اعصاب مرکزی و گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل تکلیف نگهداری ذهنی مایع که توسط بوگارد و روس (1991) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از اندازه گیری مکرر با طرح مختلط و تحلیل واریانس چند متغیره به کمک نرافزار spss-24 انجام گرفت. یافته‌ها: یافته ها نشان داد که اثر گروه (کنترل، یکپارچگی حسی و سازمان‌دهی مجدد اعصاب مرکزی)، در مولفه نگهداری ذهنی (01/0p< و 99/70 = F) معنی­دار می‌باشد، لذا تفاوت آشکاری بین نگهداری ذهنی سه گروه و بین اثربخشی روش‌های آموزشی با در نظر گرفتن اختلال‌های یادگیری وجود دارد. همچنین آموزش یکپارچگی حسی بر افزایش نگهداری ذهنی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص اثرگذار بوده است. از سویی دیگر تفاوت بین دو گروه یکپارچگی حسی و روش سازمان‌دهی مجدد اعصاب معنی‌دار می‌باشد؛ بنابراین این دو مداخله بر افزایش نگهداری ذهنی دانش‌آموزان اثربخشی متفاوتی داشته‌اند؛ به نحوی که تأثیرات گروه یکپارچگی حسی بر افزایش نگهداری ذهنی دانش‌آموزان بیش از گروه سازمان‌دهی مجدد اعصاب مرکزی بوده است. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که روش‌های یکپارچگی حسی و سازمان­دهی مجدد اعصاب در افزایش نگهداری ذهنی دانش­آموزان با اختلال یادگیری خاص اثربخش بوده و این اثربخشی در آموزش گروه یکپارچگی حسی نسبت به سازماندهی مجدد اعصاب در توانایی نگهداری ذهنی بالاتر و بیشتر است.