شناسایی عوامل مؤثر بر ارایه دانشگاه دیجیتال در دوران پاندمی کرونا و پساکرونا در دانشگاه‌های علوم پزشکی

Abstract

زمینه و هدف: اﻣﺮوزه ﺷﻴﻮع وﻳﺮوس ﻛﺮوﻧﺎ، ﺗﻐﻴﻴﺮات چشمگیری در ﻣﺎﻫﻴﺖ و ﻛﺎرﻛﺮد آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﻲ و به وﻳﮋه داﻧﺸـﮕﺎه‌هـﺎ اﻳﺠـﺎد ﻛـﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ داﻧﺸﮕﺎه دﻳﺠﻴﺘﺎﻟﻲ، رﻫﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ داﻧﺸﮕﺎه و ﻣﺮاﻛﺰ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﻲ در ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﺑﺤﺮان ﻛﺮوﻧﺎ و ﭘﺲ از آن ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣﻲ‌رود. لذا هدف کلی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر ارایه دانشگاه دیجیتال در دوران پاندمی کرونا و پساکرونا در دانشگاه‌های علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است که با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اساتید دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک که دارای مدرک تحصیلی دکتری، سابقه تدریس بالای 10 سال و مرتبه علمی دانشیار و بالاتر بودند به تعداد 25 نفر و در بخش کمی، مدیران و معاونین (کارشناسان ارشد) دانشکده­ها، مدیران گروه­ها و اساتید هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به تعداد 1851 که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع تعداد 14 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در بخش کمی بر اساس فرمول کوکران، تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه محقق ساخته دانشگاه دیجیتال استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مهمترین ابعاد پرسشنامه دانشگاه دیجیتال بر اساس بارهای عاملی و ضرایب مسیر عبارتند از بعد فرهنگ دانشگاه، زیرساخت های آموزشی، سیاست دانشگاه، منابع انسانی، محتوای آموزشی، برنامه درسی و شیوه های یاددهی-یادگیری. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­ها در این مطالعه نشان داده است که ایجاد دانشگاه دیجیتالی و یادگیری دیجیتالی جایگزینی غیرقابل اجتناب طی شیوع بیماری کرونا است و توجه به عوامل مؤثر بر آن اهمیت دارد.