تأثیر آموزش معکوس بر تاب‌آوری تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان

Abstract

زمینه و هدف: آموزش معکوس یکی از رویکردهایی است که در سال­های اخیر نگاه متخصصان و دست­اندرکاران آموزش و یادگیری را به خود معطوف کرده است، بنابراین هدف این پژوهش تاثیر آموزش معکوس بر تاب­آوری تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش­آموزان دختر پایه یازدهم شهر ساری بود. روش کار: این پژوهش از نظر هدف کاربردی، روش گردآوری داده­ها میدانی و از نظر ماهیت توصیفی از نوع شبه آزمایشی (پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان دختر پایه یازدهم شهر ساری در سال 1401-1400 به تعداد 1450 نفر بودند، که به­صورت تصادفی 40 نفر از دانش­آموزان پایه یازدهم متوسطه دوم انتخاب و بعد از اجرا پیش­آزمون از بین40 نفر، 30 نفر که کمترین نمره را کسب کرده بودند، (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) به­عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه­های­­ استاندارد تاب­آوری تحصیلی ساموئلز (2004) و انگیزش تحصیلی هارتر (2001) بود. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها نیز از رگرسیون و کواریانس تک متغیره (آنکوا)) با استفاده از نرم‌افزارهای Spss22 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش معکوس بر تاب­آوری تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش­آموزان دختر پایه یازدهم شهر ساری تاثیر دارد. می­توان گفت آموزش معکوس باعث افزایش تاب­آوری تحصیلی دانش­آموزان دختر پایه یازدهم شهر ساری شده است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان نتیجه گرفت که رویکردهای تدریس معلمان، نقش مهمی در تشویق یادگیرندگان به اتخاذ بهترین روش یادگیری را دارد. از طرفی، آموزش معکوس زمینه مناسبی برای آرامش دانش­آموزان ایجاد می­کند که بدون استرس و اضطراب و با آمادگی کامل وارد کلاس شوند، اعتماد به­نفس و مشارکت در فعالیت­های کلاسی آن­ها نیز بیشتر می­شود و همین امر سطح و میزان تاب­آوری دانش­آموزان را ارتقا می­بخشد.