بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان در وضعیت بحران‌های ویروسی

Abstract

زمینه و هدف: شیوع ناگهانی شرایط بحرانی ویروسی، سیستم‌های آموزشی دنیا را با چالش‌های متعددی روبرو کرد و حوزه تعلیم و تربیت را نیز تحت تأثیر خود قرار داد؛ لذا پژوهش حاضر بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر گلپایگان که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری بنا بر استعلام از واحد آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان گلپایگان برابر با 850 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول کرجسی و مورگان 265 نفر از طریق روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (2004) و سلامت روان گلدبرگ (1972) بود که هر دو پرسشنامه استاندارد بودند. برای توصیف متغیرهای جمعیت شناختی از آمار توصیفی و برای بررسی فرضیه­های تحقیق از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش­آموزان دوره متوسطه دوم شهر گلپایگان رابطه وجود دارد. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان اذعان داشت که در شرایط بحرانی ویروسی می­توان از یادگیری الکترونیکی جهت حفط سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد و از این طریق می­توان سطح سلامت روانی آن­ها به جهت دوری از فضای تحصیل به دلیل شرایط ویروسی، حفظ کرد.