تاثیر یک دوره کوتاه مدت فعالیت ورزشی برون‌گرای استقامتی بر سلول‌های کمک کننده T به دنبال تزریق‌ DNA واکسن بیان کننده گلیکوپروتئین D ویروس هرپس سیمپلکس تیپ 1

Abstract

فعالیت‌های ورزشی می‌توانند به‌عنوان یک ادجوانت اندوژن عمل کنند و موجب افزایش بهره‌وری پاسخ ایمنی میزبان بعد از واکسیناسیون شوند. بااین‌حال، تأثیر فعالیت‌های ورزشی چند وهله‌ای برون‌گرا که به صورت استقامتی انجام می‌شوند، بر پاسخ-های مرتبط با ایمنی سلولی و هومورال به واکسن مشخص نیست. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی فعال‌سازی لنفوسیت‌های کمک‌کننده نوع 1 و 2 (Th) به دنبال سه وهله فعالیت ورزشی برون‌گرای استقامتی به‌عنوان اجوانت DNA واکسن انجام‌شده است. تعداد 36 سر موش بالب‌سی ماده (8-6 هفته با میانگین وزن 18 گرم) به‌طور تصادفی شش گروه کنترل، ورزش، واکسن، PcDNA، ورزش-واکسن و ورزش-PcDNA (6 موش در هر گروه) تقسیم شدند. گروه‌های مختلف بلافاصله بعد از آخرین وهله ورزش تزریق DNA واکسن و PcDNA رو پشت سر گذاشتند، کلیه مراحل اجرای فعالیت ورزشی و تزریقات بر اساس پروتکل واکسن بعد از 12 روز تکرار شد و 12 روز بعد از دومین تزریق واکسن نمونه‌های پژوهش گردآوری شدند. برای بررسی نتایج به دست آمده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و P<0.05 در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج پژوهش نسبت Th1/Th2 بعد از تحریک با آنتی‌ژن بین گروه‌های کنترل با واکسن و ورزش-PcDNA تفاوت معناداری مشاهده شد (P<0.05). گروه ورزش-واکسن با تمام گروه‌های پژوهش به‌صورت معنادار متفاوت بود (P<0.05). نتایج مطالعه حاضر تائید کننده افزایش نسبت سلول‌های Th1/Th2 به دنبال فعالیت‌های ورزشی چند وهله‌ای استقامتی طولانی‌مدت برون‌گرا بوده است. تحریک آسیب عضلانی از طریق فعالیت ورزشی در هنگام تزریق DNA واکسن احتمالاً در فراخوانی سلول‌های سیستم ایمنی ذاتی و تحریک مؤثر ایمنی اکتسابی مؤثر بوده است.