تمرینات تناوبی شدید نسبت به تمرینات هوازی با شدت متوسط از طریق افزایش اسپکسین تأثیر بیشتری بر مقاومت به انسولین دارند

Abstract

زمینه و هدف: چاقی با کاهش آدیپوکاین‌های درگیر در مقاومت انسولینی از قبیل اسپکسین با مقاومت انسولینی همراه می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر دو نوع تمرین هوازی و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر سطح سرمی اسپکسین و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه‌وزن بود.روش کار: 30 زن دارای اضافه‌وزن به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی‌ها به سه گروه تمرین HIIT، تمرین هوازی و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین HIIT شامل 4 وهله 4 دقیقه با شدت 95-85 درصد حداکثر ضربان قلب با تناوب‌های ریکاوری فعال 3 دقیقه‌ای بود. تمرین هوازی با شدت متوسط به مدت 37 دقیقه بود. هر دو پروتکل تمرینی از نظر کیلوکالری مصرفی یکسان‌سازی شد. نمونه‌های خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی اندازه‌گیری شد. انسولین، گلوکز، شاخص مقاومت انسولینی و سطح سرمی اسپکسین اندازه‌گیری شد. برای مقایسه تغییرات از آزمون آنالیز کوواریانس و تی زوجی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که تمرین HIIT با افزایش معنی‌دار غلظت سرمی اسپکسین در مقایسه با گروه کنترل همراه بود (001/=P). علاوه بر این هر دو نوع تمرین موجب کاهش معنی‌دار غلظت انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت انسولینی در مقایسه با گروه کنترل شدند (0001/=P)؛ اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرینی در غلظت سرمی اسپکسین، انسولین و گلوکز و همچنین شاخص مقاومت به انسولین وجود نداشت (05/0نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می‌نماید که تمرین HIIT با افزایش سطح سرمی اسپکسین احتمالاً موجب بهبود مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه‌وزن می‌شود.