مقایسه‌ی تکنیکال سه روش جراحی باز، نیمه‌بسته و بستن اولیه در درمان سینوس پایلونیدال

Abstract

سابقه و هدف: سینوس پایلونیدال ناحیه‌ی ساکروم بیماری عفونی مزمن و نسبتاً شایعی است. مدیریت جراحی سینوس پایلونیدال امری چالش‌برانگیز است و با وجود تکنیک‌های متفاوت جراحی، همچنان میزان عود بالاست. مواد و روش‌‌ها: این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی دوسوکور درباره‌ی 60 بیمار مبتلا به سینوس پایلونیدال انجام شد. این بیماران به‌صورت تصادفی و بر اساس نمونه‌گیری دردسترس، به سه روش باز، نیمه‌بسته و بستن اولیه، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان بهبود و میزان خون‌ریزی حین عمل ثبت شد. برای ارزیابی درد بعد از عمل، از مقیاس درد ((MPQ و برای ارزیابی عفونت و ترشحات، از مقیاس Southampton استفاده شد. یافته‌ها: زمان بهبود در روش باز طولانی‌تر از روش بسته و نیمه‌بسته بود (0/001P=)؛ اما این اختلاف بین روش بسته و نیمه‌بسته وجود نداشت (0/402=P). دو مورد عود در روش بسته وجود داشت و در روش باز و نیمه‌بسته، هیچ عودی دیده نشد. بیماران در روش جراحی بسته، خون‌ریزی پس از عمل کمتری داشتند (p=0.002). ارتباط معنی‌داری بین روش جراحی و عفونت پیدا نشد (0/189=P). تفاوت معنی‌داری در شدت درد متحمل‌شده در بیماران بعد از عمل وجود نداشت (0/789=P). نتیجه‌گیری: برای درمان سینوس پایلونیدال روش جراحی بستن اولیه به‌واسطه‌ی موارد عود، با وجود زمان بهبود و خون‌ریزی کمتر پیشنهاد نمی‌شود. به نظر می‌رسد روش جراحی نیمه‌بسته نسبت به روش باز و بستن اولیه ایمن‌تر باشد.