نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorایرانی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorخاکپور, رضاfa_IR
dc.contributor.authorبهبودی, معصومهfa_IR
dc.date.accessioned1402-11-05T22:25:24Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-01-25T22:25:24Z
dc.date.available1402-11-05T22:25:24Zfa_IR
dc.date.available2024-01-25T22:25:24Z
dc.date.issued2023-12-01en_US
dc.date.issued1402-09-10fa_IR
dc.identifier.citationایرانی, زهرا, خاکپور, رضا, بهبودی, معصومه. (1402). مقایسه اثربخشی درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) و درمان وجودی بر نشانه‌ها و علائم بیماران روان‌تنی مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی تهران. فصلنامه علوم پزشکی, 33(4), 393-404. doi: 10.61186/iau.33.4.393fa_IR
dc.identifier.issn1023-5922
dc.identifier.issn2008-3386
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/iau.33.4.393
dc.identifier.urihttp://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-2099-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1061234
dc.description.abstractسابقه و هدف: اختلالات روان‌تنی، موضوع مهم مربوط به سلامت جسم و روان است. از این رو پژوهش جهت شناسایی روش‌های درمانی مؤثر بر این اختلاات حائز اهمیت است. بنابراین هدف پژوهش مقایسه اثربخشی درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده و درمان وجودی بر نشانه‌ها و علائم بیماران روان‌تنی مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون –پس­آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران روان‌تنی مراجعه­کننده به این بیمارستان در سال 1400 بود. تعداد 45 نفر که ملاک‌های ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه روان‌درمانی پویشی، درمان وجودی و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شکایات روان‌تنی تاکاتا و ساکاتا (2004) بود که در سه مرحله پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری توسط هر سه گروه تکمیل شد. همچنین پروتکل‌های روان‌پویشی و درمان وجودی در گروه‌های آزمایش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر به کمک نرم‌افزار SPSSV19 تحلیل شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد درمان روان‌پویشی در مقایسه با درمان وجودی باعث کاهش نشانه‌ها و علائم بیماران روان‌تنی (79/11=F و 001/0=P) شد و این درمان‌اثربخش‌تر بود. نتیجه­گیری: در نهایت می­توان گفت هر دو درمان مؤثر بودند و درمان روان‌پویشی نسبت به درمان وجودی اثربخشی بیشتری داشت و لذا استفاد از این درمان‌ها می‌تواند در کاهش‌ علائم بیماران روان‌تنی کمک‌کننده باشد.  fa_IR
dc.format.extent404
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofMEDICAL SCIENCES JOURNALen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/iau.33.4.393
dc.subjectواژگان کلیدی: روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشردهfa_IR
dc.subjectدرمان وجودیfa_IR
dc.subjectبیماران روان‌تنیfa_IR
dc.subjectبیمارستان امام خمینی.fa_IR
dc.subjectروانپزشکیfa_IR
dc.titleمقایسه اثربخشی درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) و درمان وجودی بر نشانه‌ها و علائم بیماران روان‌تنی مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی تهرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeنيمه آزمايشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایرانfa_IR
dc.citation.volume33
dc.citation.issue4
dc.citation.spage393
dc.citation.epage404


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد