اثربخشی و ایمنی درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در درمان بیماران با دیابت نوع دو: یک مرور نظام‌مند و متاآنالیز

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن است که با مقاومت انسولینی و افزایش میزان قند خون همراه است و بر روی ابتلا، مرگ‌و‌میر، و کیفیت زندگی بیماران تأثیر می‌گذارد. این مطالعه باهدف بررسی ایمنی و اثربخشی درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. مواد و روش کار: یک جستجوی نظام‌مند در پایگاه‌های PubMed، Cochrane، Embase، Scopus و Web of Science تا سال 2021 انجام گرفت. ابزار متاآنالیز کاکران برای ارزیابی کیفیت مطالعات استفاده شد. متاآنالیز با استفاده از نرم‌افزار RevMan نسخه 5.3 انجام گرفت. یافته‌ها: نه مطالعه با جمعیت 5675 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج مطالعه نشان داد که به‌استثنای مقایسه دوزهای 1000 میلی‌گرم در مقایسه با 1000/100 میلی‌گرم، تفاوت معناداری در HbA1c بین دو گروه درمانی مشاهده شد. FPG تنها در دوز 1000 میلی‌گرم در مقایسه با 1000/50 میلی‌گرم معنادار بود (P=0.0001). تفاوت معناداری در پیامد HOMA-B در دوزهای موردبررسی مشاهده شد. در حالیکه هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه درمانی در پیامدهای HOMA-IR و Fasting proinsulin مشاهده نشد. پیامد Proinsulin/insulin ratio تنها در دوز 1000 میلی‌گرم در مقایسه با 1000/50 میلی‌گرم معنادار بود (P<0000.1). پیامد یک عارضه جانبی یا بیشتر در دوزهای 500 میلی‌گرم در مقایسه با 500/50 (P=0.20) و 1000 میلی‌گرم در مقایسه با 1000/100 در گروه ترکیبی بیشتر بود (P=0.02). بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این متاآنالیز نشان داد که درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین اثربخشی بهتری در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران با دیابت نوع دو نشان داد. عوارض جانبی قابل‌توجهی برای درمان ترکیبی مشاهده نشد.