تأثیر مداخله آموزشی بر نگرش مراقبتیِ مراقبین مراکز توانبخشی شبانه روزی نسبت به افراد ناتوان ذهنی

Abstract

چکیده زمینه و هدف: طراحی مداخلات مناسب برای بهبود نگرش مطلوبِ مراقبتی می تواند تأثیر زیادی در بهبود کیفیت زندگی داشته باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین اثربخشی مداخله آموزشی بر نگرش مراقبتیِ مراقبین افراد ناتوان ذهنی انجام گردیده است. روش بررسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی یک مداخله آموزشی بر نگرش مراقبتی مراقبین کودکان ناتوان ذهنی در شش مرکز شبانه روزی توانبخشی در استان کرمانشاه انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. در این مطالعه، ۵۰ مراقب دارای افراد ناتوان ذهنی به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نگرش Goreczny و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، بین میانگین نمره نگرش مراقبین در هر دو گروه مداخله و کنترل، قبل از اجرای مداخله آموزشی اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (05/0<p)، اما بعد از اجرای برنامه آموزشی، افزایش میزان نمره نگرش مراقبین در گروه مداخله قبل (50/9 ± 125) و بعد از مداخله (42/6 ± 174) معنادار بود (001/0>p). این نشان می دهد که مداخله آموزشی در بهبود نگرش مراقبین در مراکز مراقبتی شبانه روزی مؤثر بوده است. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه پیامدهایی برای ارتقای سلامت در ایران دارد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که برگزاری دوره های آموزشی مرتبط با معلولیت در سایر مراکز مراقبتی و توانبخشی در ایران می تواند گامی مؤثر در جهت تغییر نگرش و افزایش آگاهی مراقبین و کارکنان بهداشتی باشد. با بهبود نگرش مراقبین می توان کیفیت زندگی افراد ناتوان ذهنی را بهبود بخشید.