ارایه مدل تأثیر یادگیری مبتنی بر گروه در دوره پاندمی کرونا بر تفکر انتقادی روانشناختی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور

Abstract

مقدمه و هدف: یادگیری مبتنی بر تیم یک روش آموزشی است که بر روحیه یک تیم و نیز حالات روحی و روانی افراد تأثیر دارد. لذا هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر یادگیری مبتنی بر تیم در دوره پاندمی کرونا بر تفکر انتقادی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور روش کار: این مطالعه با رویکرد کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی، جامعه آماری شامل اساتید دانشگاه فرهنگیان و علوم پزشکی بابل به تعداد 30 نفر بودند که 20 نفر از آنها به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و 4331 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و علوم پزشکی بابل در بخش کمی قرار داشتند که 351 نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخته حاصل از مصاحبه نیمه ساختاریافته جهت جمع آوری داده‌های مطالعه استفاده گردید و نیز از نرم افزار pls برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بالاترین ضریب استاندارد (882/0) مربوط به مولفه امکانات و تجهیزات آموزشی از ابعاد زیر مجموعه بعد فیزیکی و کمترین مقدار مربوط به مولفه فرهنگ سازمان با ضریب استاندارد (671/0) از مجموعه ابعاد بعد سازمانی است. براساس ضرایب مسیر، بار عاملی 433/0 بین یادگیری مبتنی بر تیم و مولفه­های تفکر انتقادی برقرار است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان بیان کرد که یادگیری مبتنی بر تیم بر مولفه­های تفکر انتقادی در دوران پاندمی کرونا و پساکرونا تأثیر دارد که یادگیری مبتنی بر تیم می‌تواند به عنوان یک راهکار مفید برای افزایش تفکر انتقادی به کار گرفته شود.