رابطه خودکارآمدی تحصیلی و سبک‌ یادگیری شناختی (نوگرا یا نوگریز) نوجوانان در دوران قرنطینه

Abstract

مقدمه و هدف: سبک‌های یادگیری شناختی و خودکارآمدی تحصیلی در فرایند یادگیری تأثیر بسزای دارند. لذا هدف این مطالعه بررسی رابطه خودکارآمدی تحصیلی و سبک‌ یادگیری شناختی (نوگرا یا نوگریز) نوجوانان در دوران قرنطینه بود. روش کار: روش پژوهش کمی توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. در پژوهش حاضر نمونۀ آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی تعداد 300 نفر از نوجوانان (دختر) نیمه‌دوم متوسطه، پایه نهم شهر تهران انتخاب شدند، که از این تعداد افراد در نظر گرفته شده تعداد 284 پرسشنامه قابل تجزیه و تحلیل و عاری از هرگونه اخلال به مرحله بررسی تجزیه و تحلیل آماری رسیده‌اند. از پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی توسط مک ایلروی و بانتینگ (۲۰۰۱)، پرسشنامه سبک‌های شناختی توسط کرتون (1999) جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS استفاده گردید. یافته ­ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی بر سبک‌ یادگیری شناختی نوگرا نوجوانان در دوران قرنطینه با مقدار (0001/0=Sig، 155/11=t) و ضریب تأثیر (872/0=β)، خودکارآمدی تحصیلی بر سبک‌ یادگیری شناختی نوگریز نوجوانان در دوران قرنطینه با مقدار (0001/0=Sig، 672/10=t) و ضریب تأثیر (837/0=β) رابطه مثبت معناداری دارد. همچنین مدل ارتباطی تحقیق دارای برازش لازم می‌باشد. نتیجه­ گیری: با توجه به اینکه نظام آموزشی تأثیر بسزایی در ادراک خودکارآمدی دانش‌آموزان دارد، نظام آموزشی باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی گردد که براساس آن؛ یادگیری درحد تسلط افراد، فرصت مساوی برای یادگیری و کم‌تر با یکدیگر مقایسه گردند.