سلامت روان، تحمل پریشانی و فرسودگی تحصیلی کارآموزان و کارورزان پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1401

Abstract

زمینه و هدف: پزشکی یکی از رشته‌های پراسترسی است که می‌تواند سلامت روان دانشجویان این رشته را تهدید کند. این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت سلامت روان، فرسودگی تحصیلی و تحمل پریشانی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در مقطع کارآموزی و کارورزی انجام شد. روش‌ها: در مطالعه مقطعی حاضر در دانشگاه علوم پزشکی کاشان اجرا گردید. جامعه آماری شامل دانشجویان پزشکی عمومی در مقطع کارآموزی و کارورزی در سال تحصیلی 1401-1400 بود (390=n) که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. در مجموع 250 نفر فرم رضایت آگاهانه را تکمیل و پرسشنامه‌های سلامت عمومی (GHQ-28)، تحمل پریشانی (DTS) سیمون و گاهر و فرسودگی تحصیلی Maslach را پاسخ دادند. یافته‌ها: میانگین سلامت روان 8/02±25/47، تحمل پریشانی 11/8±45/62 و فرسودگی تحصیلی 16/03±39/42 بود که با توجه به نقاط برش مربوط به هریک از پرسشنامه‌ها می‌توان گفت که 39/2 درصد فاقد علائم روانشناختی، 52/8 درصد دانشجویان دارای علائم خفیف و ۸ درصد دارای علائم متوسط بودند. 47/2 درصد دانشجویان تحمل پریشانی پایین را گزارش کردند. در رابطه با فرسودگی تحصیلی 74/4 درصد از دانشجویان خستگی عاطفی خیلی زیاد را گزارش کردند. نتیجه‌گیری: دانشجویان به طور متوسط دارای علائم خفیف روانشناختی بودند ولی علیرغم تحمل پریشانی نسبتاً خوب، از فرسودگی عاطفی بالایی رنج می‌بردند. با توجه به نقش فرسودگی عاطفی در بروز مشکلات روانشناختی در آینده، یافتن عوامل مؤثر بر آن و ارائه خدمات روانشناختی جهت کاهش و پیشگیری از آن حائز اهمیت است.