مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی روان‌شناختی و شرم درونی‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به ویتیلیگو

Abstract

زمینه و هدف: ویتیلیگو سبب تشدید مشکلات روان‌شناختی نظیر اضطراب و افسردگی و نهایتاً کاهش کیفیت زندگی مبتلایان می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر بهزیستی روان‌شناختی و شرم درونی‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به بیماری ویتیلیگو بود. روش‌ها: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پی‌گیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر مبتلا به بیماری ویتیلیگو دوره دوم متوسطه مدارس شهر تبریز در سال‌تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 45 نفر بودند که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی‌سازی در گروه‌های آزمایش و کنترل 15 نفره قرار گرفتند. هر دو گروه‌ آزمایشی درمان مختص خود را در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند، اما گروه اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. یافته‌ها: هر دو درمان (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان متمرکز بر شفقت) در مقایسه با گروه کنترل، بهزیستی روان‌شناختی دانش‌آموزان دختر مبتلا به ویتیلیگو را در پس‌آزمون افزایش (0/001>P) و شرم درونی‌شده آنها را کاهش دادند (0/001>P). در مرحله پی­گیری، اثر این دو درمان بر کیفیت بهزیستی روان‌شناختی و شرم درونی‌شده ماندگار بود (0/001>P). تأثیر این دو درمان بر بهزیستی روان‌شناختی و شرم درونی‌شده در مراحل پس‌آزمون و پیگیری یکسان بود (0/05<P). نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی این دو درمان بر بهزیستی روان‌شناختی و شرم درونی‌شده دختران مبتلا به ویتیلیگو، می‌توان از آنها برای افزایش بهزیستی روان‌شناختی و کاهش شرم درونی‌شده در این افراد استفاده کرد.