اثر بخشی نقاشی درمانگری بر اضطراب و اختلال‌های یادگیری کودکان تک سرپرست

Abstract

زمینه و هدف: هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی نقاشی­درمانگری بر اضطراب و اختلال­های یادگیری کودکان تک­ سرپرست بود. روش کار: روش پژوهش طرح شبه آزمایشی پیش­آزمون – پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری عبارت از دانش­آموزان دختر و پسر تک سرپرست پایه­های تحصیلی دوم تا پنجم دوره ابتدایی بودند. نمونه­های مورد مطالعه 30 دانش آموز دختر و پسر در دو گروه آزمایشی و گواه بودند که بر اساس جنس و پایه تحصیلی همتا شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه بازنگری شده مشکلات یادگیری کلرادو (ویلکات و دیگران، 2011)، و پروتکل نقاشی درمانگری (کیس، 2020) شامل 12 جلسه تمرین نقاشی­ و زبان آموزی که با توجه به تعطیلی مدرسه­ها در بحران کرونا به صورت آنلاین اجرا شد. یافته ­ها: تحلیل نتایج پیش­آزمون و پس­آزمون نشان دادند که نقاشی­ درمانگری بر کاهش اختلال اضطراب اجتماعی، خواندن، شناخت اجتماعی، ادراک فضایی، و ریاضی دانش­آموزان ­گروه آزمایشی موثر واقع شد. نتیجه­ گیری: نتایج آزمون پیگیری پس از 8 هفته پایداری تغییرهای مثبت را تایید کرد.