عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی پرستاران در همه گیری کووید-19 و راهکار‎‎های مدیریت آن: یک مطالعه مروری

Abstract

مقدمه: همه‎گیری کووید-19، یک سناریوی بی‎سابقه برای همه کشورها است. در این بیماری اهمیت و نقش پرستاران به دلیل تماس طولانی‎مدت با بیماران بسیار مهم است. در همه‎گیری کرونا، پرستاران در معرض فرسودگی‎شغلی که به معنای خستگی فیزیکی، هیجانی و روانی به‎سبب قرارگرفتن طولانی مدت در موقعیت کار سخت می‎باشد، قرار دارند. مقاله حاضر با هدف تعیین عوامل موثر برفرسودگی شغلی پرستاران در دوران کووید-19، راهکارهای مقابله با آن و موانع موجود در انجام مداخلات تنظیم شده‎است. روش: مطالعه حاضر از نوع مروری نقلی بوده که از طریق جستجوی آنلاین در پایگاه‎های اطلاعات علمی PubMed، direct Science، Web of science و ISI در بازه زمانی 2019 تا 2022 با استفاده از کلیدواژه های Burnout، Nurses ،Epidemic وCovid-19 (فرسودگی‎شغلی، پرستاران، همه‎گیری، کووید-19) به زبان انگلیسی و با استفاده از عملگرهای بولین بدست آمده است. همچنین جستجو در موتور جستجوی Google Scholar به انگلیسی انجام شد. معیار ورود شامل مطالعاتی بود که به عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی و راهکارهای آن پرداخته بودند. معیار‎های خروج شامل عدم دسترسی به مقاله کامل بوده است. جهت تحلیل و دسته بندی داده ها از یک جدول استخراج داده استفاده شد. یافته ها: با گسترش بیماری کووید-19، فرسودگی شغلی پرستاران بیشتر شده‎است. یافته های مقاله در سه دسته عوامل موثر بر فرسودگی‎شغلی پرستاران در دوران کووید 19، مداخلات مؤثر برای مقابله با فرسودگی شغلی، و موانع موجود در انجام مداخلات تنظیم شده‎است. نتیجه گیری: طبق مطالعات، فرسودگی‎شغلی در پرستاران زن بیشتر است و با متغیر‎هایی مانند، استرس، حجم کار، کمبود تجهیزات حفاظت فردی، مشکلات محیطی بیمارستان‎ها و نگرانی خطر انتقال بیماری رابطه مستقیم دارد. برنامه‎ریزی دقیق و آمادگی دولت‎ها و سیستم‎های بهداشتی، آموزش، ارائه برنامه های روانشناسی مناسب، آموزش از راه دور، برنامه های تاب آوری، حمایت خانوادگی و مشارکت پرستاران هنگام اتخاذ سیاست ها راهکار‎‎های مناسبی برای مواجهه با فرسودگی شغلی پرستاران است. مواردی مانند برچسب ناقل بیماری، ترس، عدم اطمینان موانعی برای انجام مداخلات هستند.