مقاله علمی – پژوهشی:‌ مطالعه چهار روش مختلف استخراج پروتئین از موکوس پوست گاو ماهی میمونی دریای خزر (Neogobius fluviatilis Pallas, 1814) به ‌منظور غربالگری از طریق سنجش زیستی

Abstract

استخراج پروتئین از موکوس پوست ماهی‌ها با هدف غربالگری مبتنی بر سنجش زیستی بسیار چالشی و متغیر است. در این مطالعه، چهار روش مختلف استخراج و تغلیظ پروتئین شامل استخراج فاز جامد (SPE)[1]، استون[2]، تری کلرو استیک اسید-استون[3] و متانول[4] با هدف بررسی کارایی آنها در الترافیلتراسیون و گرفتن قله‌‌های (peaks) مناسب در کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) جهت سنجش فعالیت زیستی مورد مقایسه قرار گرفتند. داده‌های ارائه شده نشان می‌دهد که روش استخراج فاز جامد نسبت به سه روش مورد آزمایش دیگر بر حسب کمیت (میزان پروتئین تام) و کیفیت (پروفایل پروتئینی مشاهده شده در SDS – PAGE) پروتئین‌های موکوس پوست گاو ماهی، برتری دارد. از سوی دیگر، به علت ماهیت هیدروفوبی موکوس اپیدرمی، سه روش استخراج با استون، متانول و تری کلرو استیک اسید/استون منجر به تجمع غیر قابل برگشت پروتئین‌ها گردید که الترافیلتراسیون، HPLC و به تبع آن سنجش فعالیت زیستی را غیر ممکن می‌سازد. در این مطالعه، بالاترین میزان پروتئین (4.676 میکروگرم بر میلی‌لیتر) (01/0>p) و بهترین پروفایل پروتئینی (13باند) مربوط به استخراج فاز جامد بود. همچنین این روش به ‌طور هم‌زمان منجر به استخراج، تغلیظ و تخلیص (پاکسازی) اولیه نمونه‌ها و در نتیجه، افزایش کارایی الترافیلتراسیون و HPLC می‌گردد. بنابراین، برای جداسازی پروتئین‌ها و پپتیدهای فعال از نمونه‌های پیچیده زیستی مختلف (موکوس پوست ماهیان)، مناسب است.