نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorقدم پور, ذبیح الهfa_IR
dc.contributor.authorمیناسیان, وازگنfa_IR
dc.contributor.authorکاظمی, علیfa_IR
dc.date.accessioned1402-06-13T19:01:42Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-09-04T19:01:43Z
dc.date.available1402-06-13T19:01:42Zfa_IR
dc.date.available2023-09-04T19:01:43Z
dc.date.issued2023-05-01en_US
dc.date.issued1402-02-11fa_IR
dc.identifier.citationقدم پور, ذبیح اله, میناسیان, وازگن, کاظمی, علی. (1402). اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید و تعلیق پاهای عقبی روی تغییرات درGFAP و O4 سلول‌های بنیادی گلیالی مغز موش‌های صحرایی نر سالم. مجله علوم پزشکی رازی, 30(3), 70-80.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-6849-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1033158
dc.description.abstractزمینه و هدف: پیوند سلول‌های بنیادی عصبی یکی از راهبردهای موثر برای ترمیم ضایعات عصبی محسوب می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرین‌تناوبی شدید تحت شرایط تعلیق اندام تحتانی روی تغییرات درGFAP  و O4 سلول­های بنیادی گلیالی مغز موش­های صحرایی نر سالم بود. روش کار: تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن: 71/5±25/189گرم و سن: 4/0±6 هفته به چهار گروه مساوی: 1) استراحت تحت شرایط جاذبه طبیعی، 2) استراحت تحت شرایط تعلیق پاهای عقب، 3) تمرین تناوبی شدید تحت شرایط جاذبه طبیعی، 4) و تمرین تناوبی شدید+تعلیق پاهای عقب تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل تمرین به مدت شش هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرین تناوبی روی نوارگردان بود. 24 ساعت پس از آخرین جلسه­ تمرینی نمونه­گیری انجام شد. داده‌ها با بررسی توزیع طبیعی داده‌ها و آزمون تحلیل واریانس یک­‌ راهه و تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان دادند که در متغیرهای GFAPو O4 به ترتیب (19%- و 61-%) در گروه  تمرین تناوبی+ تعلیق پاهای عقبی نسبت به گروه کنترل کاهش، و به ترتیب در گروه تعلیق پاهای عقب(147% و 284%) افزایش نشان داد. همچنین درکلیه متغیرهای اندازه گیری شده اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده شد (05/0P ≤). نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد تمرین تناوبی شدید تحت تعلیق پاهای عقبی قادر به جلوگیری از آسیب سلول­های سیستم عصبی است و سلول­های بنیادی عصبی را به سمت تولید نرون، آستروسیت و الیگودندروسیت‌ها سوق می­دهد. احتمالاً این شیوه تمرینی می­تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت­های بالینی بیماران دارای ضایعات عصبی داشته باشد.fa_IR
dc.format.extent0
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectسلول‌های گلیالfa_IR
dc.subjectهیپوکمپfa_IR
dc.subjectتعلیق پاهای عقبیfa_IR
dc.subjectتمرین ورزشیfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleاثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید و تعلیق پاهای عقبی روی تغییرات درGFAP و O4 سلول‌های بنیادی گلیالی مغز موش‌های صحرایی نر سالمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume30
dc.citation.issue3
dc.citation.spage70
dc.citation.epage80


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد