اثربخشی دویدن تناوبی پرشدت همراه با مصرف ویتامین D برسطوح اینترلوکین-10 و پراکسیداسیون لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن با کمبود ویتامین D. یک مطالعه کارآزمایی بالینی D

Abstract

زمینه و هدف: کمبود ویتامینD و فقرحرکتی از جمله عوامل مربوط به افزایش التهاب و استرس اکسایشی در شرایط چاقی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دویدن تناوبی پرشدت همراه با مصرف ویتامینD بر سطوح اینترلوکین-10 (IL-10)و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) در زنان غیر فعال دارای اضافه وزن باکمبود ویتامینD بود. روش کار: این کارآزمایی بالینی یک سوکورشده بر روی 52 زن دارای اضافه وزن با کمبود ویتامینD انجام شد. آزمودنی‌ها پس از انتخاب به روش نمونه گیری دردسترس، بطور تصادفی به گروه های کنترل، تمرین تناوبی، ویتامین D و ترکیبی تقسیم شدند. دویدن تناوبی پرشدت با 12 وهله یک دقیقه‌ای دویدن در شدت 80-90% ضربان قلب حداکثر با یک دقیقه استراحت فعال با شدت 50% ضربان قلب حداکثر، سه جلسه در هفته و طی هشت هفته انجام شد. گروه‌های ویتامینD و ترکیبی، هفتگی 50000 واحد ویتامینD دریافت نمودند. سطوح IL10 و MDA قبل و پس از مداخله‌ها سنجیده شد. تجزیه و تحلیل یافته‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0>P انجام شد. یافته‌ها: سطوح MDA در گروه‌هـای تمرین تناوبی، ویتامینD و ترکیبی بعد از 8 هفته کاهش و مقادیر IL-10 افزایش معناداری یافت. اما مداخله ترکیبی تاثیر قوی‌تری بر تغییر سطوح متغیرها در مقایسه با دو مداخله دیگر، داشت. بعلاوه تاثیر دویدن تناوبی پرشدت بر کاهش MDA بیشتر از مصرف ویتامینD بود (05/0P<). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد دویدن تناوبی پرشدت و مصرف ویتامینD می‌توانند اثرات حمایتی خود را در افراد اضافه وزن با کمبود ویتامینD، بواسطه کاهش سطوح MDA و افزایش شاخص ضد التهابی IL-10 اعمال نمایند. اگرچه این اثرات با مداخله ترکیبی توسعه یافت ولی دویدن تناوبی پرشدت با کاهش بیشتری در MDA همراه بود.