نقش پیش‌بینی‌کننده اضطراب ناشی از کرونا و سطوح فعالیت بدنی بر اختلال خوردن دانشجویان در دوران پاندمی کرونا

Abstract

سابقه و هدف: اختلال خوردن یکی از شایع‌ترین اختلالات گزارش شده در بین دختران نوجوان و جوان است. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ﺑﻴﻦ اختلال خوردن (نگرش تغذیه‌ای) با دانش تغذیه ­ای، سطح فعالیت بدنی و اضطراب ناشی از کرونا در دانشجویان دختر بود. مواد و روش­ ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی همبستگی بود. جامعه‌ آماری شامل دانشجویان دختران دانشگاه فرهنگیان مشهد، پردیس شهید هاشمی نژاد (655 نفر) در سال تحصیلی 1399-1400 بود که از بین آنها تعداد 247 دانشجوی دختر به ­طور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه ­های مربوط به دانش تغذیه، اختلال خوردن، اضطراب ناشی از کرونا، سطح فعالیت بدنی و شاخص­های آنتروپومتریکی وابسته به سلامتی را تکمیل کردند. آزمون ­های کولموگراف اسمیرنوف، پیرسون و رگرسیون خطی با نرم افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد. نتایج: بین اختلال خوردن با اضطراب ناشی از کرونا و سطح فعالیت بدنی رابطه معناداری وجود داشت (0/01˂P). نتایج رگرسیون خطی نشان داد اضطراب ناشی از کرونا می­تواند پیش‌بینی‌کننده اختلالات خوردن در دانشجویان دختر باشد (0/01 ˂P). با وجود ارتباط منفی معنادار بین اختلال خوردن با سطح فعالیت بدنی، با این حال، مدل رگرسیونی نشان داد که سطح فعالیت بدنی نمی­تواند پیش‌بینی‌کننده اختلال خوردن در این افراد باشد (0/05˂P). نتیجه‌گیری: در شرایط بحرانی مانند همه‌گیری کرونا، افزایش سطح اضطراب موجب شیوع بالاتر اختلالات خوردن می­شود. به­نظر می­رسد کاهش سطح اضطراب و شیوه­ های کنترل اضطراب می­ تواند به بهبود اختلالات خوردن در دانشجویان دختر کمک کند.