نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorکرامتی, رامینfa_IR
dc.contributor.authorنجفی, غلامرضاfa_IR
dc.contributor.authorصیرفی, رضاfa_IR
dc.contributor.authorشالیزار جلالی, علیfa_IR
dc.date.accessioned1402-05-23T09:20:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-08-14T09:20:04Z
dc.date.available1402-05-23T09:20:03Zfa_IR
dc.date.available2023-08-14T09:20:04Z
dc.date.issued2023-03-01en_US
dc.date.issued1401-12-10fa_IR
dc.identifier.citationکرامتی, رامین, نجفی, غلامرضا, صیرفی, رضا, شالیزار جلالی, علی. (1401). اثر محافظتی کاتچین بر روی باروری موش‌های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 25(1), 221-232.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-10640-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1017434
dc.description.abstractسابقه و هدف: دیابت بسیاری از سیستم‌های فیزیولوژیک بدن را تحت تاثیر قرار داده و می‌تواند باعث اختلال در باروری گردد. از آنجائیکه کاتچین به عنوان یک آنتی‌اکسیدانت قوی می‌­تواند باعث بهبود پارامترهای اسپرمی و افزایش باروری گردد، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر کاتچین بر روی استرس اکسیداتیو، پارامترهای اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی (In-Vitro Fertilization= IVF) موش‌های دیابتی طراحی گردید. مواد و روش‌­ها: در این مطالعه تجربی، 48 موش نر بالغ نژاد  NMRIبه 6 گروه 8 تایی شامل شاهد خوراکی، شاهد تزریقی، دیابتی، دیابتی به همراه دوز پایین کاتچین (25 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی به همراه دوز متوسط کاتچین (50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دیابتی به همراه دوز بالای کاتچین (100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) القا گردید و بعد از اتمام دوره تیمار 30 روزه، پارامترهای اسپرمی، میزان هورمون تستوسترون، میزان کاتالاز، ظرفیت آکسیدانتی تام، مالون دی آلدئید و IVF مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: در موش‌­های گروه دیابتی، تعداد اسپرم‌­ها (1/24±28/63) و درصد تحرک اسپرم‌­ها (1/46±53/47) و اسپرم‌های زنده (1/34±55/96) و همچنین زیگوت (1/56±57/68)، جنین‌های دو سلولی (3/92±62/93)، بلاستوسیست‌ها (1/49±41/69) و جنین‌های هچ شده (2/98±34/51) به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی‌داری یافته بودند (0/05p<). در گروه دیابتی، درصد اسپرم‌­های نابالغ (0/30±13/41) و واجد DNA آسیب دیده (0/42±8/35) افزایش یافته بود. تجویز کاتچین باعث بهبود پارامترهای اسپرمی، میزان لقاح و رشد جنین گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به اثرات مخرب دیابت بر روی باروری، کاتچین به دلیل داشتن قابلیت آنتی‌اکسیدانت و مهار رادیکال‌های آزاد می­تواند باعث افزایش لقاح و باروری شود.fa_IR
dc.format.extent580
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدیابت ملیتوسfa_IR
dc.subjectموشfa_IR
dc.subjectتنش اکسیداتیو.fa_IR
dc.subjectبافت شناسیfa_IR
dc.titleاثر محافظتی کاتچین بر روی باروری موش‌های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحقیقیfa_IR
dc.contributor.department1. گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.contributor.department1. گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.contributor.department2. گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تخصصی فناوری‌های نوین، آمل، ایرانfa_IR
dc.contributor.department1. گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue1
dc.citation.spage221
dc.citation.epage232


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد