اثر محافظتی کاتچین بر روی باروری موش‌های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

سابقه و هدف: دیابت بسیاری از سیستم‌های فیزیولوژیک بدن را تحت تاثیر قرار داده و می‌تواند باعث اختلال در باروری گردد. از آنجائیکه کاتچین به عنوان یک آنتی‌اکسیدانت قوی می‌­تواند باعث بهبود پارامترهای اسپرمی و افزایش باروری گردد، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر کاتچین بر روی استرس اکسیداتیو، پارامترهای اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی (In-Vitro Fertilization= IVF) موش‌های دیابتی طراحی گردید. مواد و روش‌­ها: در این مطالعه تجربی، 48 موش نر بالغ نژاد NMRIبه 6 گروه 8 تایی شامل شاهد خوراکی، شاهد تزریقی، دیابتی، دیابتی به همراه دوز پایین کاتچین (25 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی به همراه دوز متوسط کاتچین (50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دیابتی به همراه دوز بالای کاتچین (100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) القا گردید و بعد از اتمام دوره تیمار 30 روزه، پارامترهای اسپرمی، میزان هورمون تستوسترون، میزان کاتالاز، ظرفیت آکسیدانتی تام، مالون دی آلدئید و IVF مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: در موش‌­های گروه دیابتی، تعداد اسپرم‌­ها (1/24±28/63) و درصد تحرک اسپرم‌­ها (1/46±53/47) و اسپرم‌های زنده (1/34±55/96) و همچنین زیگوت (1/56±57/68)، جنین‌های دو سلولی (3/92±62/93)، بلاستوسیست‌ها (1/49±41/69) و جنین‌های هچ شده (2/98±34/51) به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی‌داری یافته بودند (0/05p<). در گروه دیابتی، درصد اسپرم‌­های نابالغ (0/30±13/41) و واجد DNA آسیب دیده (0/42±8/35) افزایش یافته بود. تجویز کاتچین باعث بهبود پارامترهای اسپرمی، میزان لقاح و رشد جنین گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به اثرات مخرب دیابت بر روی باروری، کاتچین به دلیل داشتن قابلیت آنتی‌اکسیدانت و مهار رادیکال‌های آزاد می­تواند باعث افزایش لقاح و باروری شود.