نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorچراغی, ابراهیمfa_IR
dc.contributor.authorشریعت زاده, سید محمدعلیfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی, زینبfa_IR
dc.date.accessioned1402-04-24T16:53:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-07-15T16:53:00Z
dc.date.available1402-04-24T16:53:00Zfa_IR
dc.date.available2023-07-15T16:53:00Z
dc.date.issued2023-03-01en_US
dc.date.issued1401-12-10fa_IR
dc.identifier.citationچراغی, ابراهیم, شریعت زاده, سید محمدعلی, محمدی, زینب. (1401). اثر حفاظتی کارواکرول بر استرس اکسیداتیو و سمیت کبدی ناشی از نانوذرات نقره در موش NMRI. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 27(2), 0-0.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-4771-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1007843
dc.description.abstractسابقه و هدف: کارواکرول به عنوان آنتی اکسیدان، دارای اثرات ضد میکروبی، ضد سرطانی و ضد التهابی بوده و همچنین اثرات حفاظت نورونی، کبدی و کلیوی این ماده پلی فنولیک در بیماری­های مختلف مشخص شده است. در سال‌های اخیر، همراه با کاربردهای فراوان نانوذرات نقره، نگرانی‌های مربوط به تأثیرات بیولوژیکی استفاده از نانوذرات نقره بر روی سلامتی انسان رو به افزایش است. تحقیقات نشان داده که نانوذرات نقره از طریق اختلال در ساختار غشا، استرس اکسیداتیو، اتصال به پروتئین و یا DNA، تولید اکسیژن فعال و مرگ سلولی یا آپوپتوز، باعث تخریب بافت های حساس بدن از جمله کبد می‌شوند. هدف از این پژوهش بررسی اثر حفاظتی کارواکرول بر کاهش اثرات سیتوتوکسیتی نانوذرات نقره بر بافت کبد موش‌ها می‌باشد.  مواد و روش‌ها: 24 سر موش نر بالغ NMRI با میانگین وزنی 3±35 گرم به‌طور تصادفی به 5 گروه: کنترل، شم (آب مقطر)، نانوذرات نقره (500 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز)، کارواکرول (100 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز)، و تیمار همزمان نانوذرات نقره و کارواکرول تقسیم و از طریق خوراکی (گاواژ) به مدت 45 روز تیمار شدند. در پایان تیمار، سرم خون موش‌ها جهت بررسی‌های بیوشیمیایی گرفته و سپس بافت کبد نیز جهت مطالعات هیستوپاتولوژی برداشته شد. میزان ظرفیت آنتی­اکسیدانی تام (TAC) با استفاده از روش FRAP)، سطح مالون­دی­آلدئید (MDA) با روش اسپکتروفتومتری و نیز آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز  (ALT)با استفاده از کیت الایزا اندازه­گیری شد. نتایج: در تیمار با نانوذرات نقره کاهش معنی‌داری در میانگین حجم کل ورید مرکزی حجم سلول و هسته‌ی هپاتوسیت، حجم ورید پورتال، حجم بافت همبند، تعداد کل سلول‌های هپاتوسیت و همچنین در ظرفیت کل آنتی‌اکسیدانی تام و افزایش معناداری در حجم سینوزوئیدها، آنزیم‌هایALT  و AST  و پر اکسیداسیون لیپیدی (MDA) نسبت به گروه کنترل نشان داد. پارامترهای فوق در گروه تیمار هم‌زمان نانوذرات نقره و کارواکرول تا حدود زیادی نزدیک به سطح گروه کنترل بهبود یافت که این تغییرات معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: کارواکرول بعنوان آنتی اکسیدان سمیت نانوذرات نقره بر روی بافت کبد را کاهش می‌دهد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectکارواکرولfa_IR
dc.subjectکبدfa_IR
dc.subjectنانو ذرات نقرهfa_IR
dc.subjectموش سوریfa_IR
dc.subjectmedicinefa_IR
dc.subjectparaclinicfa_IR
dc.titleاثر حفاظتی کارواکرول بر استرس اکسیداتیو و سمیت کبدی ناشی از نانوذرات نقره در موش NMRIfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده علوم پایه- گروه زیست شناسیfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue2
dc.citation.spage0
dc.citation.epage0


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد