حسامالدین خویی و نوآوری در قسمیّات
(ندگان)پدیدآور
عابدی, محمودبهاری, الوندنوع مدرک
Textمقاله علمی پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
از آثار برجایمانده از حسن بن عبدالمؤمن خویی، ملقب به حسامالدین خویی، ادیب و منشی مشهور قرن هفتم هجری، تا کنون چند رساله منتشر شده است. اغلب آنها بهنثر است و در زمینۀ تعلیم انشاء و فن ترسل. حسامالدین خویی، در زمانۀ خود و در میان معاصران، به «حسام شاعر» معروف بوده است، ولی از سرودههایش، جز منظومههایی کوتاه و ابیاتی پراکنده در ضمنِ آثار منثور، عجالتاً چیزی در دست نیست. در این مقاله، منظومهای 145 بیتی از حسامالدین خویی، برای نخستینبار، معرفی و عرضه شده است که بخشی از «قسمیّات» اوست. منظور از «قسمیّه»، در این نوشته، «قطعۀ» کوتاهی است که معمولاً با «به خدایی که» یا «بدان خدای که» آغاز میشود. با بررسی پیشینۀ این نوع شعر، در آغاز، نمونههایی از قسمیّههای شاعران متقدم بهدست دادهایم. سپس به بررسی قسمیّات حسامالدین خویی و ابتکاراتش در این زمینه پرداختهایم. در خاتمه، متن قسمیّات او، بر اساس دو مجموعۀ نویافته در کتابخانههای ترکیه، تصحیح و عرضه شده است.
کلید واژگان
حسامالدین خوییشعر فارسی
قسمیّات
شعر قرن هفتم
شماره نشریه
61تاریخ نشر
2018-02-201396-12-01
ناشر
مرکز پژوهشی میراث مکتوبسازمان پدید آورنده
استاد دانشگاه خوارزمیدانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی




