بررسی تأثیر سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم آب بر تخم گشایی و کیفیت ناپلی (Atremia franciscana)

Abstract

آرتمیا به­ عنوان مهمترین غذای زنده در دوره‌‌های مختلف لاروی در بسیاری از آبزیان شناخته می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف سختی (200، 500 و 1000 میلی‌‌گرم در لیتر) و نسبت‌های مختلف کلسیم به منیزیم (100:0، 80:20، 50:50، 20:80 و 0:100 درصد)‌ بر درصد تخم‌گشایی، طول کل و میزان مرگ و میر <em>A.</em> <em>franciscana </em>انجام شد. نتایج اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم بر روی عملکرد سیست <em>A.</em> <em>franciscana</em> به ­طور معنی­ داری (0.50≥<em>P</em>) نشان داد که افزایش میزان سطح سختی، باعث کاهش میانگین درصد تخم‌گشایی سیست‌ها شده است به گونه‌ای که در تیمار 1000 میلی‌گرم در لیتر به ­طور معنی­ داری کمترین میانگین میزان تفریخ 7±31 مشاهده شد. همچنین بهترین نسبت میزان کلسیم به منیزیم، نسبت برابر 50:50 تعیین شد. از سویی نتایج تاثیر سطوح سختی و نسبت‌های کلسیم و منیزیم بر روی درصد مرگ و میر <em>A. franciscana</em> نشان داد که با افزایش میزان سختی، تلفات افزایش یافته ولی نسبت‌‌های کلسیم و منیزیم تاثیری در میزان مرگ و میر نداشته است. براساس نتایج در نسبت برابر کلسیم به منیزیم در سختی 500 میلی‌گرم در لیتر بیشترین میزان تخم­ گشایی 2/35±73/33 درصد حاصل شد. همچنین افزایش میزان سختی سبب کاهش اندازه طول کل ناپلی حاصل از تخم ­گشایی و افزایش میزان مرگ و میر شد. نتایج نشان داد که بهترین نسبت کلسیم و منیزیم برای تفریخ سیست گونه آرتمیا <em>A. franciscana</em> نسبت مساوی کلسیم به منیزیم 50:50 می­باشد و هرچه نسبت کلسیم و منیزیم تغییر کند، از میزان تفریخ در تمام سطوح سختی کاسته و بر میزان تلفات افزوده می‌شود.