دلایل گسترش روسپیگری در جامعه اصفهانِ عصر صفوی و سیاست شاه عباس اول در مدیریت آن
نوع مدرک
Textعلمی - پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
روسپیگری در جامعۀ ایران همواره پدیده‌ای مذموم و ناهنجار بوده است. براساس اطلاعات تاریخی، در دورۀ شاه عباس اول (حکـ. 996-1038ق/ 1578-1629م) این پدیدۀ اجتماعی در اصفهان (پایتخت) رشد و گسترش می‌یابد. هدف این مقاله مطالعۀ وضعیت و دلایل رواج روسپیگری در این دوره و تبیین سیاست مدیریتی شاه عباس در مواجهه با آن است. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده و مبتنی بر جامعه‌شناسیِ تاریخیِ تفسیری است. شیوۀ گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای است. یافته‌ها نشان می‌دهد قبح این پدیده در این دوره از بین رفت و سه عامل «رشد و توسعۀ جامعۀ شهرنشینی و تنوع جمعیتی ـ فرهنگی در اصفهان»، «افزایش ثروت رجال درباری»، و «مهاجرت اجباری زنان قفقازی به اصفهان» باعث گسترش آن در جامعه شد. شاه عباس به جای منع شرعی و قانونی روسپیگری، دو سیاست در پیش گرفت: اخذ مالیات از روسپیان ــ به‌عنوان خرده‌فرهنگ انحرافی یا معارض ــ و صَرف پول حاصل از آن در مراسم آتش و آتش‌بازی. این اقدامات با پیشینۀ دینی ایرانیان و شرع اسلام سنخیتی نداشت، اما شاه عباس در سایۀ قدرت بلامنازع سیاسی، مذهبی و اجتماعی‌اش موفق به اجرای آن شد.
کلید واژگان
عصر صفویهشاه عباس اول
اصفهان
روسپیگری
آتش و آتش‌بازی
تاریخ
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2022-09-231401-07-01
ناشر
دانشگاه شهید بهشتیسازمان پدید آورنده
دانش‌آموخته دکتری دانشگاه تربیت مدرس، شهر تهران، استان تهران، ایران.عضو هیأت علمی (دانشیار) دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، شهر تهران، استان تهران، ایران.
عضو هیأت علمی (استادیار) دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، شهر تهران، استان تهران، ایران.
شاپا
2008-73572588-6916
