اثر تمرین استقامتی قبل از القای آلزایمر بر یادگیری، حافظه و تغییرات گاما سکرتاز هیپوکمپ در رت های نر نژاد ویستار

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی اثر تمرین استقامتی قبل القای آلزایمر بر یادگیری، حافظه و تغییرات گاماسکرتاز هیپوکمپ موش­های نر نژاد ویستار انجام شد. 32 سر رت نر بالغ 8 هفته­ای با میانگین وزنی 17 ± 250 گرم، قبل از القای آلزایمر به صورت تصادفی به دو گروه استراحت (16 سر) و تمرین (16 سر) تقسیم شدند. پس از 4 هفته (هفته اول و دوم با سرعت 10 متر بر دقیقه در دو نوبت 15 دقیقه‌ای، هفته سوم با سرعت 15 متر بر دقیقه در سه نوبت 15 دقیقه‌ای و در هفته چهارم با سرعت 15 متر بر دقیقه در چهار نوبت 15 دقیقه‌ای با وقفه 5 دقیقه‌ای)، هر گروه به دو زیرگروه: 1- تزریق آمیلوئیدبتا و 2- بدون تزریق تقسیم شدند. پس از 72 ساعت حیوانات کشته و هیپوکمپ آنها جهت بررسی برداشته شد. تغییرات گاما سکرتاز با روش Real Time PCR اندازه­گیری و اطلاعات با آزمون آنوا یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. در تست یادگیری و حافظه موریس بین زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه­های مختلف در روزهای دوم (001/0 ≥<em>p</em> ، 758/10 = F)، سوم (001/0 ≥ <em>p</em>، 574/10 = F) و چهارم (001/0 ≥<em>p </em>، 846/4 = F) تفاوت معنی­داری وجود داشت. مدت زمان سپری شده برای یافتن سکو در گروه­ استراحت-تزریق Aβ1-42 در همه­ی روزها به طور معنی­داری بیشتر از گروه­های دیگر بود (001/0≥<em>p</em> ). نتایج آزمون پروب (حافظه فضایی) نشان داد، زمان صرف شده در ربع دایره هدف برای گروه­های مختلف به طور معنی­داری متفاوت است (001/0 ≥<em>p</em> ، 245/9 = F). همچنین، گاما سکرتاز در گروه تمرین نسبت به گروه استراحت در مرحله بعد از القای آلزایمرکاهش معناداری را نشان داد (001/0=<em>p</em> ). تمرین هوازی قبل از القای آلزایمر منجر به کاهش گاما سکرتاز و افزایش یادگیری و حافظه و از این طریق امکان دارد به شکل­پذیری هیپوکامپی کمک و فوایـد شـناختی و عملکردی در پی داشته باشد.