پیچیدگی اقتصادی، ناکارایی و مزیت نسبی

Abstract

دراین پژوهش مشخص شد، درجه پیچیدگی صنعت با درجه ناکارایی صنعت ارتباط دارد و از این رهگذر مزیت نسبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای این منظور از داده‌های صنایع کارخانه‌ای دوازده کشور، شامل شش کشور توسعه‌یافته و شش کشور کمتر توسعه‌یافته برای دوره زمانی 2011 تا 2018 استفاده شد. با بهره‌گیری از روش پنل دیتا و تکنیک اثرات ثابت، تاثیر پیچیدگی صنعت بر درجه ناکارایی برای مجموعه کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته منتخب برآورد شد. برای اندازه‌گیری پیچیدگی اقتصادی به تفکیک صنعت از میانگین پیچیدگی اقتصادی کالاهای آن صنعت که در سایت اطلس پیچیدگی اقتصادی دانشگاه هاروارد موجود است، استفاده شد. برای برآورد شاخص درجه ناکارایی در هرصنعت از روش تحلیل پوششی داده‌ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که درجه ناکارایی صنعت در کشورهای توسعه یافته با افزایش پیچیدگی صنعت تا آستانه 0.2 افزایش و پس از آن کاهش می‌یابد. درحالی‌که در کشورهای کمتر توسعه‌یافته، درجه ناکارایی با افزایش پیچیدگی صنعت تا آستانه 0.69- کاهش و پس از آن افزایش می‌یابد. همچنین کشورهای کمتر توسعه‌یافته در صنایع با پیچیدگی در دامنه 1.1- الی 0.48 مزیت نسبی دارند و مزیت نسبی در کشورهای توسعه‌یافته در دامنه 0.48 الی 1.1 قرار دارد. نتیجه نهایی این است که کشورهای کمترتوسعه‌یافته به دلیل بالا بودن درجه ناکارایی صنعت، توان تولید کالاهای پیچیده را ندارند.