مدل آزمایشگاهی شالوده‌ سطحی توربین‌‌های بادی واقع بر خاک ماسه‌ای مسلح شده با ژئوگرید

Abstract

شالوده توربین‌های بادی علاوه بر نیروهای قائم، نیروهای افقی و لنگرهای واژگونی را نیز تحمل می‌کنند. این لنگرهای خمشی در وهله نخست از باد و اغلب از نیروی زلزله ناشی می‌شوند که منجر به کاهش ظرفیت باربری شالوده می‌گردد. برای این سازه‌ها پی‌های دایره‌ای اقتصادی‌تر از اشکال دیگر است؛ زیرا جهت واژگونی ناشی از باد و زلزله ثابت نیست، از طرفی برای افزایش ظرفیت باربری این شالوده‌ها، تقویت یا تسلیح خاک احساس نیاز می‌شود. در این تحقیق اثر لنگر ناشی از باد (خروج از محوریت بار) بر روی شالوده‌ دایره‌ای به قطر 12 سانتی‌متر به‌صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است، سپس جهت جبران کاهش ظرفیت باربری از یک لایه ژئوگرید در فواصل 3، 5 و 7 سانتی‌متر از کف پی استفاده شد. نتایج آزمایش‌ها افزایش حداقل 2 برابری ظرفیت باربری را در شرایط بهینه تسلیح نشان می‌دهند. همچنین اثر تسلیح و خروج از محوریت بار بر روی ضریب عکس‌العمل بستر، دوران پی و ضریب ارتجاعی خاک بررسی گردیده است.