تئوری منظر، رویکردی بر تداوم هویت در روند نوسازی شهری

Abstract

تمرکز شرایط فرسودگی کالبدی و ضعف حیات اقتصادی ـ اجتماعی محلات فرسوده در غیر از نواحی تاریخی به گونه¬ای است که در ظاهر امر مداخله حداکثری بدون توجه به حفظ هویت و ارزش¬های محله¬ای موجود را توجیه می¬نماید. اما تجربه¬ی نوسازی چند سال گذشته نشان می¬دهد عدم توجه به کیفیت¬های موجود در شهر می¬تواند شکست اهداف اصلی را در پی داشته باشد. یکی از اهداف نوسازی شهری در ایران بر اساس سیاست¬های اخذ ¬شده از برنامه¬های توسعه شهری دولت و شهرداری¬ها، حفظ هویت شهر است. اگرچه بحث هویت در مفهوم عام و کلی آن، قدمتی طولانی و هم¬پای تاریخ تمدن انسان دارد، اما پیشینه این بحث در شهر چندان با سابقه نیست. سهل و ممتنع بودن مفهوم هویت شهر در فرایند شناخت و ادارک، پدیده¬ای چند بعدی پیش رو¬ قرار می¬دهد. از آنجا که نظریه منظر، ابعاد مختلف معنایی شهر را مد نظر قرار می¬دهد، می¬تواند راه حلی مناسب برای این چالش در نوسازی شهری باشد. لذا این نوشته ضمن پرداختن به مفاهیم نوسازی، هویت، شهر و منظر در صدد است نظریه¬ای برای رفع بحران هویت در نوسازی شهری ارائه نماید.