پاسخ‌های مورفوفیزیولوژیک گیاه شوید (Anethum graveolens) به محلول‌پاشی برگی پلی‌آمین‌ها در مراحل مختلف رشد

Abstract

اربرد پلی آمین‌ها با اثر در محدوده وسیعی از فرآیندهای رشد و نمو گیاه می‌تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر شاخص‌های رشد و عملکرد متابولیکی گیاه اثر بگذارد. این تحقیق با هدف بررسی اثرات محلول‌پاشی برگی پلی آمین‌ها در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی با 10 تیمار شامل اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین هر کدام در سه سطح 50، 100 و 150 میلی‌گرم در لیتر با 3 تکرار انجام شد. تیمار بدون محلول پاشی به‌عنوان تیمار شاهد استفاده شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی با سطوح مختلف اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین تأثیر معنی‌داری (01/0 P≤) بر صفات وزن‌ خشک ریشه، وزن‌تر و خشک اندام هوایی و همچنین تأثیر معنی‌داری (01/0 P≤) بر میزان کلروفیل a،b و کل، کاروتنوئید، ارتفاع بوته، تعداد چتر، تعداد شاخه جانبی و وزن صد دانه داشت. بیشترین وزن خشک ریشه و وزن‌تر و خشک اندام هوایی و تعداد شاخه جانبی مربوط به تیمار اسپرمیدین 150 میلی‌گرم در لیتر، بیشترین کلروفیل a و b و کلروفیل کل وتعداد چتر مربوط به تیمار اسپرمین 150 میلی‌گرم در لیترو بیشترین کاروتنوئید برگ مربوط به تیمار اسپرمین 100 میلی‌گرم در لیتر و بیشترین وزن صد دانه و ارتفاع بوته به ترتیب برای کاربرد تیمارهای پوتریسین 150 و 100 میلی‌گرم در لیتر بود. بیشترین وزن تر ریشه نیز مربوط به تیمار شاهد بود. بر اساس نتایج این تحقیق به نظر می‌رسد که پلی‌آمین‌های اسپرمین و اسپرمیدین اثرات بیشتری بر صفات اندازه گیری داشته اند. همچنین محلول پاشی برگی پلی‌آمین‌ها می‌تواند باعث افزایش عملکرد کمی و کیفی شوید شود.