فیزیولوژی تنش شوری در گندم: مقاله مروری

Abstract

تنش شوری یکی از تنش‌های مهم اثرگذار بر جوانه‌زنی، رشد، تولید و ویژگی‌های کیفی گندم به شمار می‌رود. محققان تنش شوری را تجمع یون‌هایی نظیر سدیم، سولفات و کلر در محیط ریزوسفر بیان نموده‌اند به نحوی که موجب اختلال در رشد طبیعی گیاه شود. تنش شوری از طریق کاهش فشار آماس سلول، ممانعت از انجام وظایف غشاء‌ها، اثر بر فعالیت آنزیم‌ها، ممانعت از فتوسنتز و القای کمبود یون در اثر کاهش انتقال یون‌ها و دیگر فرآیندهای فیزیولوژیکی موجب کاهش رشد، شاخص سطح برگ، زیست توده و عملکرد دانه در گندم می‌شود. ارقام گندم واکنش‌های متفاوت به شوری خاک و آب نشان می‌دهند و میزان تمحل ارقام گندم به شوری با برخی ویژگی‌های فزیولوژیکی مرتبط است. افزایش تحمل به شوری در ارقام گندم نان با کاهش غلظت سدیم در گیاه و همچنین کاهش نسبت عنصر سدیم به پتاسیم در برگ‌ها مرتبط است. جداسازی سدیم در برگ‌ها و ترجیحا" پتاسیم، به وجود ژنومD در گندم‌های هگزاپلوئید مربوط می‌شود. بطورکلی، آگاهی از واکنش‌های فیزیولوژیکی به ویژه در ژنوتیپ‌های متحمل به شوری یاری‌گر اصلاح گران نبات برای تولید ژنوتیپ‌های متحمل به شوری است. این تحقیق به مطالعه اثر تنش شوری بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی و رشد و نمو گندم پرداخته است.