ارائة الگوی بهینة شهر هوشمند از منظر توسعة پایدار شهری (مطالعة موردی: شهر ری)

Abstract

پیشرفت هوشمندسازی شهرها از یک سو و الزامات پایداری شهری زمینه را برای گذار به سوی شهر هوشمند پایدار فراهم کرده است. مطالعة حاضر با هدف ارائة الگوی بهینة شهر هوشمند از منظر توسعة پایدار شهری انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و بازة زمانی گردآوری داده‌ها یک پژوهش پیمایشی‌ـ مقطعی است. جامعة آماری شامل مدیران و کارشناسان مدیریت شهری است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 384 نفر برآورد شد و نمونه‌گیری با روش تصادفی ساده انجام گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود که با روش روایی سازه، روایی همگرا، و روایی واگرا اعتبارسنجی شد. با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی نیز قابلیت اعتماد پرسشنامة مطلوب ارزیابی شد. برای اعتبارسنجی الگوی شهر هوشمند از منظر توسعة پایدار شهری از روش حداقل مربعات جزئی و نرم‌افزار Smart PLS استفاده شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده زیرساخت‌های شهری هوشمند و حکمروایی هوشمند دو عنصر زیربنایی الگو هستند که بیشترین تأثیر را در ایجاد شهر هوشمند مبتنی بر توسعة پایدار دارند. به همین ترتیب از میزان تأثیرگذاری در سطوح بعد کاسته می‌شود و متغیرهای هم‌سطح دارایتعامل متقابل با هم هستند. این عوامل با تأثیر بر هوشمندسازی حمل‌ونقل و تجارت‌های هوشمند مبتنی بر فناوری به اقتصاد هوشمند و محیط زیست هوشمند کمک می‌کنند. در ادامه از طریق سازه‌های هوشمند و مردم هوشمند می‌توان به توسعة پایدار شهری دست یافت. توسعة پایدار شهری به هوشمندسازی شهر ختم شود.