نظریه ذاتی بودن رابطه لفظ و معنا و تأثیر آن بر گذاره‌های فقهی

Abstract

رابطه لفظ و معنا یکی از مباحث زبان‌شناسی است که کشف حقیقت آن نتایج مهمی در استنباط فقهی دارد. اصولیون در بخش مباحث الفاظ به این موضوع پرداخته‌اند. براساس اعتباری بودن رابطه لفظ و معنا سه وضعیت قابل تصور است: وضع، تعهد و اقتران. هریک از این نظریه‌ها دارای مزایا و معایبی هستند. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای انجام شده، نشان می‌دهد که رابطه لفظ و معنا پس از وضع واضع امری ذاتی است. شاهد بر درستی این نظریه، ترتب آثار واقعی مطلوب و نامطلوب بر الفاظ است، بدون این‌که لازم باشد واضع نسبت از نسبت ذاتی لفظ و معنا آگاه باشد.رابطه لفظ و معنا یکی از مباحث زبان‌شناسی است که کشف حقیقت آن نتایج مهمی در استنباط فقهی دارد. اصولیون در بخش مباحث الفاظ به این موضوع پرداخته‌اند. براساس اعتباری بودن رابطه لفظ و معنا سه وضعیت قابل تصور است: وضع، تعهد و اقتران. هریک از این نظریه‌ها دارای مزایا و معایبی هستند. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای انجام شده، نشان می‌دهد که رابطه لفظ و معنا پس از وضع واضع امری ذاتی است. شاهد بر درستی این نظریه، ترتب آثار واقعی مطلوب و نامطلوب بر الفاظ است، بدون این‌که لازم باشد واضع نسبت از نسبت ذاتی لفظ و معنا آگاه باشد