ارزیابی سیاست های علم و فن آوری: موردکاوی به کارگیری نخبگان وظیفه در پروژه های تحقیقاتی

Abstract

در طول زمان سیاست‌های مختلفی به‌منظور توسعه و به‌کارگیری علم، فن‌آوری و نوآوری در سطح کشور اتخاذ شده است. از آن‌جاکه این سیاست‌ها اهداف کلان‌تری را تعقیب می‌کنند و اجرای آنها عموماً به مصرف منابع مالی، انسانی و غیره می‌انجامد، ضروری است که اثربخشی آنها در طول زمان مورد ارزیابی قرارگیرد تا انحراف احتمالی آنها مشخص و برطرف شود و ضمن جلوگیری از اتلاف احتمالی منابع، بستری نیز برای یادگیری سیاستی فراهم گردد. در حال حاضر، اکثر بخش‌های صنعتی کشور به رغم اتخاذ سیاست‌هایی در زمینه علم، فن‌آوری و نوآوری، فاقد ساختار، رویه و الگویی نظام‌مند برای ارزیابی و اصلاح این سیاست‌ها هستند. در این مقاله، با تمرکز بر سیاست"به‌کارگیری نخبگان وظیفه برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی در صنایع و سازمان‌های دفاعی"، اولاً،‌ چارچوبی برای ارزیابی سیاست‌های علم، فن‌آوری و نوآوری معرفی می‌شود؛ ثانیاً، تطابق این چارچوب با شرایط بومی مورد نظر بررسی می‌شود و ثالثاً، نتایج کاربرد این چارچوب در ارزیابی سیاست مذکور تبیین می‌شود. نتایج این تحقیق که با روش تحقیق آمیخته، انجام شده است، نشان می‌دهد که پیاده‌سازی این سیاست در حوزه‌های فنی و مهندسی نسبت به علوم انسانی با موفقیت بیشتری همراه بوده است و بر این اساس، پیشنهاداتی برای بهبود سیاست مذکور ارایه می‌گردد.