تقلیل ایدتیک، خاستگاه جدایی هایدگر از هوسرل

Abstract

پدیده­ شناسی با تقلیل تاریخ و فعلیت اشیاء، به پدیده ­های محض دست می­ یابد، و بدین ترتیب سرزمین ویژه خود را خود می ­سازد. اما با تقلیل پدیده ­شناختی «جهان» را از کف می­ دهیم و باید در ادامه، با آغاز از ایدوس ­ها و از طریق تقویم پدیده­ شناختی، صاحب جهان شویم. آن­گونه که نشان خواهیم داد پیامدهای تقلیل ایدتیک سهمگین­ تر از آن است که بتوان جبران­ش کرد. موازی با تقلیل جهان، اگوی استعلایی نیز به اگوی مطلق (ایدوس اگو) تقلیل می ­یابد و بدین ترتیب سررشته­ تقویم جهان را از دست می ­دهیم. هایدگر خیلی زود متوجه این معضل بزرگ در پدیده­ شناسی هوسرل شد و با اولیه دانستن جهان مندی به درک متفاوتی از جهان و سوژه (دازاین) دست یافت. در این مقاله ضمن تحلیل علیت و نسبت آن با جهان و اگوی استعلایی، این معضل پدیده‌شناسی و راه عزیمت از آن به سوی فلسفه اگزیستانسیالیستی هایدگر را نشان خواهیم داد. در واقع جدایی این دو از همان نقطه آغاز، تقلیل ایدتیک، شروع شده بود.