ارائه مدل معادلات ساختاری استفاده از فضای مجازی و احساس امنیت اجتماعی (مطالعه موردی: شهرستان شهرکرد)

Abstract

امنیت اجتماعی، پدیده­ای روان­شناختی و اجتماعی است که ابعاد گوناگونی دارد و وجود آن یکی ­از نیازهای ضروری برای تداوم و بقای یک جامعه و زندگی توأم با آرامش­ است. امروزه عوامل بسیاری بر امنیت اجتماعی مؤثرند که یکی از آن­ها فضای مجازی است. استفاده از فضای مجازی به عنوان یکی از بارزترین نمودهای جهانی شدن، پیامدها و اثرات مختلفی بر عرصه­های مختلف زندگی اجتماعی از جمله احساس امنیت اجتماعی دارد. بررسی رابطه فضای مجازی با احساس امنیت از موضوعات مهمی است که در قالب مدلسازی بهتر می­توان به این هدف دست یافت. هدف این پژوهش، ارائه مدل معادلات ساختاری استفاده از فضای مجازی و احساس امنیت اجتماعی است. داده­های پژوهش با روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه و نمونه­ای به حجم 500 نفر که از طریق فرمول نمونه­گیری کوکران تعیین شده، بدست آمده است. جامعه آماری شامل کلیه افراد 16 سال به بالای شهرستان شهرکرد است که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب و اطلاعات گردآوری شده به کمک نرم افزارهای spss و amosتجزیه و تحلیل شده­اند. تبیین و مدل­سازی نتایج بر وجود یک رابطه معنی­دار و مستقیم بین شاخص­های متغیرهای مستقل استفاده از فضای مجازی با متغیر وابسته احساس امنیت اجتماعی حکایت دارد. با توجه به شاخص­های الگوسازی می­توان استدلال کرد که مدل ارائه شده از برازش خوبی برخوردار بوده و انطباق مطلوبی بین مدل ساختاری شده با داده‌های تجربی وجود دارد. برای نمونه شاخص ریشه‌ی مجذورات میانگین خطای تقریب (RMSEA) در مدل پیشنهادی06/0 است که نشان ‌دهنده‌ی برازش مناسب مدل پیشنهادی است. به طور کلی شاخص‌های برازندگی نشان دادند که مدل پیشنهادی پژوهش با داده‌های گردآوری شده برازش دارد.