تحلیل نظم و امنیت گردشگری روستایی بر اساس شاخص‌های جغرافیایی (مورد مطالعه استان اصفهان)

Abstract

گردشگری بخش مهمی از اقتصاد امروز محسوب می­شود که توسعه آن نیازمند توجه به شاخص­های مختلف از جمله امنیت است. برای اینکه گردشگری روستایی توسعه یابد، وابسته به این شاخص ساختاری است. شاخص امنیت در روستاهای گردشگری، سبب جذب توریست و پایدارسازی این مفهوم می­شود. بخشی از نظم و امنیت گردشگری روستایی، ریشه در شاخص­های جغرافیایی (اقلیم، توپوگرافی، جمعیت و...) دارد. در این تحقیق هدف، تحلیل نظم و امنیت گردشگری روستایی بر اساس برخی از این شاخص­ها است. روش تحقیق به لحاظ ماهیت، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده­های اسنادی و مکانی است. در واقع داده­های تحلیل نتیجه استخراج از آمارنامه ها و همچنین تهیه نقشه ها برای هر شاخص جغرافیایی در نرم افزار Arc GIS است. نتایج تحلیلی در نرم افزار Arc GIS نشان می­دهد که شاخص­های جغرافیایی اعم از توپوگرافی، اقلیم، پوشش اراضی، منابع آب، تراکم سکونتگاهی، توزیع جمعیت و وضعیت اقتصادی نواحی سه گانه استان (کوهستانی، دشتی و بیابانی) در نحوه و الگوی نظم و امنیت جهت توسعه گردشگری روستایی استان تاثیرگذار بوده است. هر کدام از این نواحی متناسب با همین ویژگی­ها، الگوی برنامه ریزی نظم و امنیت خاصی برای گردشگری روستایی نیاز دارند. به نظر می­رسد که چالش­های مدیریتی نظم و امنیت گردشگری روستایی استان نه تنها به دلیل مسائل انسانی است؛ بلکه بیشتر ریشه در مسائل طبیعی و عدم مدیریت مناسب در این زمینه دارد.