بررسی و مقایسه خودکارآمدی با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانش آموزان تک والد و عادی شهرستان شهرکرد

Abstract

اعتیاد به مواد مخدر یکی از بحران‌های پر مخاطره کشور ما است که تعداد زیادی از هموطنانمان را به دام انداخته است و هر ساله منابع عظیمی صرف آموزش، پیشگیری و درمان آن زمینه می‌شود. این پژوهش از نوع علی- مقایسه‌ای و با هدف مقایسه میزان خودکارامدی و ارتباط آن با گرایش به مصرف مواد مخدر در دانش آموزان تک والد و عادی شهرستان شهرکرد در سال 1393 انجام گرفت. برای انجام این پژوهش تعداد 70 نفر از نوجوانان 14 تا 17 سال تک والد که مشغول به تحصیل بودند به صورت تصادفی و 70 نفر هم از دانش‌آموزان عادی که از نظر سن و مقطع تحصیلی مانند گروه اول بودند انتخاب و با ابزار گرداوری داده‌ها که شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مقیاس آمادگی به اعتیاد وید و بوچر بود، پاسخ دادند. نتایج تجزیه تحلیل آماری داده‌ها که با استفاده ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل انجام شد نشان که بین خودکارآمدی و گرایش به مصرف مواد رابطه معکوس و معنی‌داری (89/0- =r) وجود دارد. همچنین دانش آموزان تک والد نسبت به دانش‌آموزان عادی از میزان خودکارآمدی پایین تری برخوردار بودند و از طرف دیگر گرایش آنها به سمت مصرف مواد مخدر زیاد‌تر از دانش آموزان عادی بود. بنابراین و با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، توجه به کودکان و نوجوانان تک والد و بالا بردن میزان خودکارآمدی آنها عامل مهمی در دور کردن این نوجوانان از مصرف مواد مخدر است.