مساله زمانبندی پرستاران با در نظر گرفتن سطح خدمت رسانی در شرایط عدم قطعیت

Abstract

در این مقاله به مدل سازی یک مسئله زمان بندی شیفت کاری پرستاران با در نظر گرفتن سطح خدمت رسانی در شرایط عدم قطعیت پرداخته شده است. با توجه به نیاز ضروری بیمارستان ها جهت ارائه خدمات بهتر پرسنل به بیماران، نیاز به در نظر گرفتن ترجیحات پرستاران در زمان بندی شیفت کاری است. از این رو در این مقاله یک مدل چند هدفه با در نظر گرفتن قوانین و مقررات مربوط به تخصیص پرستاران به شیفت های کاری ارائه شده است که در آن سطح خدمت رسانی به بیماران نیز لحاظ گردیده است. با توجه به غیر قطعی بودن تعداد بیماران مراجعه کننده به بیمارستان این پارامتر به صورت غیر قطعی در نظر گرفته شده است. جهت ارزیابی خروجی های مدل، دو مثال عددی در سایز کوچک و بزرگ با داده های واقعی بیمارستان لبافی نژاد با بخش 18 نفره و 90 نفره طراحی و برای حل مسئله در سایز کوچک از روش اپسیلون محدودیت استفاده گردیده است. نتایج محاسباتی نشان میدهد که افزایش سطح خدمت رسانی به بیماران با افزایش تعداد کادر درمانی در هر روز و شیفت کاری رابطه مستقیمی دارد. همچنین با توجه به NP-Hard بودن مسئله زمان بندی، حل مسئله بخش 90 نفره با الگوریتم گرگ خاکستری و بر اساس طراحی یک کروموزوم جدید انجام شده است که نتایج حاصله از به کار گیری این روش نشان از وجود 35 جواب کارای مختلف برای برنامه ریزی زمان بندی پرستاران در بیمارستان لبافی نژاد را دارد.