بهبود کیفیت زه‏آب‏های شور به روش گیاه‌پالایی

Abstract

گیاه‏پالایی یکی از روش‏های شوری‏زدایی نوین، اقتصادی و در عین‎حال دوستدار محیط‎زیست است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان جذب و حذف برخی از عوامل آلاینده و مغذی موجود در آب‏های شور توسط گیاه وتیور گراس (Chrysopogon zizanioides L. Roberty) است. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایش کاملاً تصادفی به شکل چند عاملی در سه سطح مختلف شوری زه‌آب (1، 10 و 14 دسی‏زیمنس بر متر) و دو سطح تراکم کشت گیاه (10 و 20 بوته وتیور) با سه تکرار انجام شد. کشت گیاه وتیور در مخازن 220 لیتری با سطح مقطع 23/0 مترمربع واقع در مزرعه آموزشی دانشگاه صنعتی اصفهان صورت‎گرفت. هم‎چنین، تغییرات پارامترهای هدایت الکتریکی، کاتیون‏های کلسیم، منیزیم، سدیم به‎همراه عناصر مغذی نیتروژن، فسفر و پتاسیم با زمان‏ماندهای 3، 7 و 14 روز اندازه‏گیری شدند. نتایج به‎دست آمده حاکی از آن است که گیاه وتیور قادر است در مدت 14 روز هدایت الکتریکی زه‏آب را در محدوده 88/15-14 درصد و کاتیون‏های سدیم، کلسیم، منیزیم، نیترات، فسفات و پتاسیم را به ترتیب در محدوده 36/14-59/5، 67/41-94/32، 14/57-51/29، 03/44-31، 54/15-51/44 و 32/56-37/24 درصد در سطوح شوری مختلف کاهش دهد. تراکم‏های 10 و 20 بوته گیاه وتیور به‎دلیل رشد زیاد گیاه با هم تفاوت معنا‏داری از نظر جذب آلاینده‏ها نشان ندادند.